Türk Kamu Yönetiminde Yapılan İdari Reform Çalışmaları ve Uluslararası Örgütlerin Etkisi
Özet Görüntüleme: 429
/ 
PDF İndirme: 139
DOI:
https://doi.org/10.5281/zenodo.8201303Anahtar Kelimeler:
Kamu Yönetimi, İdari Reform, Uluslararası ÖrgütlerÖzet
Cumhuriyet döneminde kamu yönetimi alanında yürütülen reform çalışmalarında küresel sisteme eklemlenme sürecinin etkili olduğu söylenebilir. Bu kapsamda Türkiye’nin uzun yıllardır ilişki kurduğu başta Avrupa Birliği (AB) olmak üzere, Ekonomik ve Kalkınma İşbirliği Örgütü (OECD), Dünya Bankası ve Uluslararası Para Fonu (IMF) gibi uluslar arası örgütler birçok alanda Türkiye’nin aldığı kararları etkilemiştir. İkinci Dünya Savaşı’ndan itibaren Türkiye’nin kamu yönetimi alanında idari reform çalışmalarını hızlandırdığı görülmüştür. Yabancı uzman raporlarıyla başlayan idari reform çalışmaları, daha sonra 1960’lı yılların başında DPT’nin kuruluşuyla planlı biçimde gerçekleştirilmeye çalışılmıştır. Özellikle 1980’li yıllardan itibaren idari reform çalışmalarda AB, IMF, OECD ve Dünya Bankası’nın birer dış dinamik olarak belirleyici rol oynadığı gözlenmiştir. Bu çalışmanın amacı, Türk kamu yönetimindeki idari reform çalışmalarında AB, OECD, IMF ve Dünya Bankası’nın etkilerini analiz etmektir. Çalışmanın temel iddiası, AB, OECD, IMF ve Dünya Bankası gibi uluslararası örgütlerin Türk kamu yönetimindeki idari reform çalışmalarını belirleyen önemli dış dinamik olduklarıdır. Çalışmada elde edilen sonuçlara göre; özellikle 2000’li yılların başında idari reform çalışmalarında etkisini artıran uluslararası örgütlerin Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sistemine geçilmesiyle birlikte söz konusu etkilerini büyük ölçüde yitirdikleri saptanmıştır
İndirmeler
Referanslar
Acar, E. (2016). Dünyada ve Türkiye’de idareyi değişime iten nedenler. DPÜ Sosyal Bilimler Dergisi, (Afro-Avrasya Özel Sayısı), 147-159.
Akçakaya, M. (2017). Yeni yönetim anlayışının yerel yönetimlere yansımaları. GÜ Sosyal Bilimler Dergisi, 9, 105-130.
Avaner, T. (2013). AB ilerleme raporları ve Türk kamu yönetimi. İsbir, Eyyup G. (Ed.), Kamu Yönetiminde Değişim ve Güncel Sorunlar içinde (s. 25-54). TODAİE Yayınları.
Avrupa Birliği Komisyonu, (2022). 2022 Türkiye Raporu. Brüksel.
Avrupa Komisyonu, (2016). AB 2016 Türkiye İlerleme Raporu.
Aykaç, B., Yayman, H. & Özer, M. A. (2003). Türkiye’de idari reform hareketlerinin eleştirel bir tahlili. G.Ü. İİBF Dergisi, 2, 153-179.
Balcı, A. (2007). Türkiye’nin AB’ye entegrasyonunda kamu yönetiminin rolü. Şinasi Aksoy & Yılmaz Üstüner (Ed.) Kamu Yönetimi: Yöntem ve Sorunlar içinde (s. 319-338). Nobel Yayınları.
Bozkurt, Ö., Ergun, T. & Sezen, S. (2008). Kamu Yönetimi Sözlüğü. TODAİE Yayınları: 342.
Coşkun, A. (2013). Ekonomik işbirliği ve kalkınma teşkilatı (OECD) ve Türkiye. İdarecinin Sesi Dergisi, 104-107.
Coşkun, B. (2005). Türkiye’de kamu yönetiminde yeniden yapılanma tarihsel geçmiş ve genel bir değerlendirme. Türk İdare Dergisi,77(448), 13-47.
Coşkun, B. (2008). Kamu yönetiminde yeniden yapılanma üzerine bir değerlendirme. Asım Balcı vd. (Ed.). Kamu Yönetiminde Çağdaş Yaklaşımlar içinde (s. 47-66). Seçkin Yayıncılık.
Çakır, M. (2013). Reform ve idari reform kavramları üzerine bir inceleme. Tarih Okul Dergisi (TOD), 6(16), 627-640.
Çolak, Ç. D. (2016). Osmanlı İmparatorluğu’nda idari reform hareketleri üzerine bir değerlendirme. Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi, 4(23), 397-416.
Demirci, B. (2007). Hizmette halka yakınlık (subsidiarity) ilkesinin AB’de algılanışı. Şinasi Aksoy & Yılmaz Üstüner (Ed.). Kamu Yönetimi: Yöntem ve Sorunlar içinde (s. 389-407), Nobel Yayınları.
Emini, F. T. (2009). Türkiye’de yerel yönetimler reformunun iç ve dış dinamikleri. Celal Bayar Üniversitesi İ.İ.B.F. Yönetim ve Ekonomi Dergisi, 16(2), 31-48.
Emre, C. (1991). Türkiye’de bürokratik işlemlerin basitleştirilmesi ya da yazçizciliğin azaltılması: genel bir değerlendirme. AÜSBF Dergisi, 46(3-4), 209-276.
Ergun, T. (1991). Yönetimin yeniden düzenlenmesi gereksinmesi ve kamu yönetimi araştırma projesi. Amme İdaresi Dergisi, 24(4), 11-23.
Eryılmaz, B. (2014). Kamu Yönetimi: Düşünceler – Yapılar – Fonksiyonlar – Politikalar. Umuttepe Yayınları.
Esen, E. (2007). AB sürecinde yerel yönetimler beklentiler, kaygılar, perspektifler. Şinasi Aksoy & Yılmaz Üstüner (Ed.). Kamu Yönetimi: Yöntem ve Sorunlar içinde (s. 369-387), Nobel Yayınları.
Güler, B. A. (1995). Kamu yönetimi ve dünya bankası. Amme İdaresi Dergisi, 28(3), 19-29.
Güler, B. A. (2003). Devlette reform. TMMOB Mimarlar Odası, Mart, 1-22.
Işıkçı, Y. M. (2017). Türkiye’deki idari reform çalışmalarının tarihsel perspektif açısında değerlendirilmesi”, Anemon Muş Alparslan Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 5(1), 167-191.
İsbir, E. G. & Altunok, H. (2013). Kamu örgütlenme politikasında avrupa birliği birimlerinin yeri. İsbir, Eyyup G. (Ed.). Kamu Yönetiminde Değişim ve Güncel Sorunlar içinde (s. 3-24). TODAİE Yayınları.
Kalağan, G. (2010a). Türkiye’de 1980 sonrası bürokratik dönüşüm. Beta Yayınları.
Kalağan, G. (2010b). Cumhuriyet dönemi Türk kamu bürokrasisinde yeniden yapılanma ve yönetsel reform çalışmaları. SDÜ Vizyoner Dergisi, 2(1), 65-84.
Karaer, T. (1987). Kamu yönetimini yeniden düzenleme girişimleri ve sonuçları üzerine bir deneme. Amme İdaresi Dergisi, 20(2), 25-46.
Karaer, T. (1991). Kalkınma planları ve idari reform. Amme İdaresi Dergisi, 24(2), 43-65.
Kurt, M. & Uğurlu, Ö.Y. (2007). Yeni kamu yönetimi ve yeni kamu yönetimi yaklaşımının gelişiminde Avrupa Birliği’nin rolü: ilerleme raporları içerik analizi. Afyon Kocatepe Üniversitesi İ.İ.B.F. Dergisi, 9(2), 81-109.
Kutlu, Ö. (2008). İdari reform transferi: ülkelerin birbirlerinden kamu politikaları transfer etmeleri ve öğrenmeleri. Asım Balcı vd. (Ed.). Kamu Yönetiminde Çağdaş Yaklaşımlar içinde (s. 125-154). Seçkin Yayıncılık.
Öktem, M. ve Canan, K. (2009). Avrupa Birliği’ne üyelik sürecinde Türk kamu yönetimi. Celal Bayar Üniversitesi Yönetim ve Ekonomi Dergisi, 16(1), 139-171.
Önder, Ö. & Sunar, S. (2020). Türkiye’de idari reformların cumhuriyet dönemi politiği üzerine. İçinde Şeniz A. Bozatay (Ed.) Türkiye’nin Toplumsal Yapısı Üzerine Yazılar içinde (s. 105-120) Detay Yayıncılık.
Özer, M. A. (2005). Yeni kamu yönetimi: teoriden uygulamaya. Platin Yayınları.
Polatoğlu, A. (2003). Kamu Yönetimi Genel İlkeler ve Türkiye Uygulaması, ODTÜ Yayıncılık.
Pustu, Y. (2018). Türkiye’nin idari reform deneyimi. Mehmet A. Özer ve Ufuk Ayhan (Ed.), Kamu Yönetimi Tartışmaları içinde (s. 299-334). Gazi Kitabevi.
Sürgit, K. (1968). Merkezi hükümet teşkilatı araştırma projesi (MEHTAP) yönetim kurulu raporu ve uygulanışı. Amme İdaresi Dergisi, 1(2), 1-9.
Şahin, A. (2008). Türk kamu yönetiminde reform çabaları ve uluslararası kurumsal çevrenin etkisi. Selçuk Üniversitesi İ.İ.B. Fakültesi Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 47-76.
Şaylan, G. (2020). Yarın endişesi. İmge Kitabevi.
Taşpınar, Y. (2021). Kamu politikası transferi ve uluslararası örgütler. Toplum, Ekonomi ve Yönetim Dergisi, 2(1), 66-87.
TODAİE, (1991). Kamu Yönetimi Araştırması Genel Raporu (KAYA). TODAİE Yayınları.
Tortop, N., İsbir, E. G., Aykaç, B., Yayman, H. & Özer, M. A. (2007). Yönetim bilimi. Nobel Yayıncılık.
Turgut, G. (2010). OECD’nin Türkiye’de düzenleyici reformlarındaki işlevi. Güler, Birgül. A. (Ed.). Kamu Yönetimi Çalışmaları: Kamu Yönetimi ve Reform içinde (s. 28-57).
Uçar, M. & Karakaya, A. (2014). Yönetsel reformlar perspektifinden Türkiye’de yönetimin gelişimi üzerine bir inceleme. Karabük Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 4(2), 152-169.
Yayman, H.(2008). Türkiye’nin idari reform tarihi. Turhan Kitabevi.
Yönlendirme Komitesi (2002). Türkiye’de Saydamlığın Artırılması ve Kamuda Etkin Yönetimin Geliştirilmesi.
İndir
Yayınlanmış
Nasıl Atıf Yapılır
Sayı
Bölüm
Lisans
Telif Hakkı (c) 2023 Premium e-Journal of Social Science (PEJOSS)
Bu çalışma Creative Commons Attribution 4.0 International License ile lisanslanmıştır.
