Administrative Reform Studies in Turkish Public Administration and the Impact of International Organizations
Abstract views: 307
/ 
PDF downloads: 120
DOI:
https://doi.org/10.5281/zenodo.8201303Keywords:
Public Administration, Administrative Reform, International OrganizationsAbstract
It can be said that the process of integration into the global system was effective in the reform studies carried out in the field of public administration in the Republican period. In this context, international organizations such as the European Union (EU), the Economic and Development Cooperation Organization (OECD), the World Bank and the International Monetary Fund (IMF), with which Turkey has been in relations for many years, have influenced the decisions taken by Turkey in many areas. Since the Second World War, it has been seen that Turkey has accelerated administrative reform studies in the field of public administration. Administrative reform studies, which started with the reports of foreign experts, were tried to be carried out in a planned manner with the establishment of the DPT in the early 1960s. Especially since the 1980s, it has been observed that the EU, IMF, OECD and World Bank have played a decisive role in administrative reform studies as external dynamics. The aim of this study is to analyze the effects of the EU, OECD, IMF and World Bank on administrative reform studies in Turkish public administration. The main claim of the study is that international organizations such as the EU, OECD, IMF and World Bank are important external dynamics that determine the administrative reform studies in Turkish public administration. According to the results obtained in the study; It has been determined that international organizations, which increased their influence especially in administrative reform studies at the beginning of the 2000s, lost their influence to a large extent with the transition to the Presidential Government System.
Downloads
References
Acar, E. (2016). Dünyada ve Türkiye’de idareyi değişime iten nedenler. DPÜ Sosyal Bilimler Dergisi, (Afro-Avrasya Özel Sayısı), 147-159.
Akçakaya, M. (2017). Yeni yönetim anlayışının yerel yönetimlere yansımaları. GÜ Sosyal Bilimler Dergisi, 9, 105-130.
Avaner, T. (2013). AB ilerleme raporları ve Türk kamu yönetimi. İsbir, Eyyup G. (Ed.), Kamu Yönetiminde Değişim ve Güncel Sorunlar içinde (s. 25-54). TODAİE Yayınları.
Avrupa Birliği Komisyonu, (2022). 2022 Türkiye Raporu. Brüksel.
Avrupa Komisyonu, (2016). AB 2016 Türkiye İlerleme Raporu.
Aykaç, B., Yayman, H. & Özer, M. A. (2003). Türkiye’de idari reform hareketlerinin eleştirel bir tahlili. G.Ü. İİBF Dergisi, 2, 153-179.
Balcı, A. (2007). Türkiye’nin AB’ye entegrasyonunda kamu yönetiminin rolü. Şinasi Aksoy & Yılmaz Üstüner (Ed.) Kamu Yönetimi: Yöntem ve Sorunlar içinde (s. 319-338). Nobel Yayınları.
Bozkurt, Ö., Ergun, T. & Sezen, S. (2008). Kamu Yönetimi Sözlüğü. TODAİE Yayınları: 342.
Coşkun, A. (2013). Ekonomik işbirliği ve kalkınma teşkilatı (OECD) ve Türkiye. İdarecinin Sesi Dergisi, 104-107.
Coşkun, B. (2005). Türkiye’de kamu yönetiminde yeniden yapılanma tarihsel geçmiş ve genel bir değerlendirme. Türk İdare Dergisi,77(448), 13-47.
Coşkun, B. (2008). Kamu yönetiminde yeniden yapılanma üzerine bir değerlendirme. Asım Balcı vd. (Ed.). Kamu Yönetiminde Çağdaş Yaklaşımlar içinde (s. 47-66). Seçkin Yayıncılık.
Çakır, M. (2013). Reform ve idari reform kavramları üzerine bir inceleme. Tarih Okul Dergisi (TOD), 6(16), 627-640.
Çolak, Ç. D. (2016). Osmanlı İmparatorluğu’nda idari reform hareketleri üzerine bir değerlendirme. Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi, 4(23), 397-416.
Demirci, B. (2007). Hizmette halka yakınlık (subsidiarity) ilkesinin AB’de algılanışı. Şinasi Aksoy & Yılmaz Üstüner (Ed.). Kamu Yönetimi: Yöntem ve Sorunlar içinde (s. 389-407), Nobel Yayınları.
Emini, F. T. (2009). Türkiye’de yerel yönetimler reformunun iç ve dış dinamikleri. Celal Bayar Üniversitesi İ.İ.B.F. Yönetim ve Ekonomi Dergisi, 16(2), 31-48.
Emre, C. (1991). Türkiye’de bürokratik işlemlerin basitleştirilmesi ya da yazçizciliğin azaltılması: genel bir değerlendirme. AÜSBF Dergisi, 46(3-4), 209-276.
Ergun, T. (1991). Yönetimin yeniden düzenlenmesi gereksinmesi ve kamu yönetimi araştırma projesi. Amme İdaresi Dergisi, 24(4), 11-23.
Eryılmaz, B. (2014). Kamu Yönetimi: Düşünceler – Yapılar – Fonksiyonlar – Politikalar. Umuttepe Yayınları.
Esen, E. (2007). AB sürecinde yerel yönetimler beklentiler, kaygılar, perspektifler. Şinasi Aksoy & Yılmaz Üstüner (Ed.). Kamu Yönetimi: Yöntem ve Sorunlar içinde (s. 369-387), Nobel Yayınları.
Güler, B. A. (1995). Kamu yönetimi ve dünya bankası. Amme İdaresi Dergisi, 28(3), 19-29.
Güler, B. A. (2003). Devlette reform. TMMOB Mimarlar Odası, Mart, 1-22.
Işıkçı, Y. M. (2017). Türkiye’deki idari reform çalışmalarının tarihsel perspektif açısında değerlendirilmesi”, Anemon Muş Alparslan Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 5(1), 167-191.
İsbir, E. G. & Altunok, H. (2013). Kamu örgütlenme politikasında avrupa birliği birimlerinin yeri. İsbir, Eyyup G. (Ed.). Kamu Yönetiminde Değişim ve Güncel Sorunlar içinde (s. 3-24). TODAİE Yayınları.
Kalağan, G. (2010a). Türkiye’de 1980 sonrası bürokratik dönüşüm. Beta Yayınları.
Kalağan, G. (2010b). Cumhuriyet dönemi Türk kamu bürokrasisinde yeniden yapılanma ve yönetsel reform çalışmaları. SDÜ Vizyoner Dergisi, 2(1), 65-84.
Karaer, T. (1987). Kamu yönetimini yeniden düzenleme girişimleri ve sonuçları üzerine bir deneme. Amme İdaresi Dergisi, 20(2), 25-46.
Karaer, T. (1991). Kalkınma planları ve idari reform. Amme İdaresi Dergisi, 24(2), 43-65.
Kurt, M. & Uğurlu, Ö.Y. (2007). Yeni kamu yönetimi ve yeni kamu yönetimi yaklaşımının gelişiminde Avrupa Birliği’nin rolü: ilerleme raporları içerik analizi. Afyon Kocatepe Üniversitesi İ.İ.B.F. Dergisi, 9(2), 81-109.
Kutlu, Ö. (2008). İdari reform transferi: ülkelerin birbirlerinden kamu politikaları transfer etmeleri ve öğrenmeleri. Asım Balcı vd. (Ed.). Kamu Yönetiminde Çağdaş Yaklaşımlar içinde (s. 125-154). Seçkin Yayıncılık.
Öktem, M. ve Canan, K. (2009). Avrupa Birliği’ne üyelik sürecinde Türk kamu yönetimi. Celal Bayar Üniversitesi Yönetim ve Ekonomi Dergisi, 16(1), 139-171.
Önder, Ö. & Sunar, S. (2020). Türkiye’de idari reformların cumhuriyet dönemi politiği üzerine. İçinde Şeniz A. Bozatay (Ed.) Türkiye’nin Toplumsal Yapısı Üzerine Yazılar içinde (s. 105-120) Detay Yayıncılık.
Özer, M. A. (2005). Yeni kamu yönetimi: teoriden uygulamaya. Platin Yayınları.
Polatoğlu, A. (2003). Kamu Yönetimi Genel İlkeler ve Türkiye Uygulaması, ODTÜ Yayıncılık.
Pustu, Y. (2018). Türkiye’nin idari reform deneyimi. Mehmet A. Özer ve Ufuk Ayhan (Ed.), Kamu Yönetimi Tartışmaları içinde (s. 299-334). Gazi Kitabevi.
Sürgit, K. (1968). Merkezi hükümet teşkilatı araştırma projesi (MEHTAP) yönetim kurulu raporu ve uygulanışı. Amme İdaresi Dergisi, 1(2), 1-9.
Şahin, A. (2008). Türk kamu yönetiminde reform çabaları ve uluslararası kurumsal çevrenin etkisi. Selçuk Üniversitesi İ.İ.B. Fakültesi Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 47-76.
Şaylan, G. (2020). Yarın endişesi. İmge Kitabevi.
Taşpınar, Y. (2021). Kamu politikası transferi ve uluslararası örgütler. Toplum, Ekonomi ve Yönetim Dergisi, 2(1), 66-87.
TODAİE, (1991). Kamu Yönetimi Araştırması Genel Raporu (KAYA). TODAİE Yayınları.
Tortop, N., İsbir, E. G., Aykaç, B., Yayman, H. & Özer, M. A. (2007). Yönetim bilimi. Nobel Yayıncılık.
Turgut, G. (2010). OECD’nin Türkiye’de düzenleyici reformlarındaki işlevi. Güler, Birgül. A. (Ed.). Kamu Yönetimi Çalışmaları: Kamu Yönetimi ve Reform içinde (s. 28-57).
Uçar, M. & Karakaya, A. (2014). Yönetsel reformlar perspektifinden Türkiye’de yönetimin gelişimi üzerine bir inceleme. Karabük Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 4(2), 152-169.
Yayman, H.(2008). Türkiye’nin idari reform tarihi. Turhan Kitabevi.
Yönlendirme Komitesi (2002). Türkiye’de Saydamlığın Artırılması ve Kamuda Etkin Yönetimin Geliştirilmesi.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2023 Premium e-Journal of Social Science (PEJOSS)
This work is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License.
