Üretim İşletmelerinde Çalışan Mavi Yakalı İşçilerin Çalışma Koşullarının Deneme Süresindeki Personel Devir Oranlarına Etkilerinin İncelenmesi Üzerine Bir Araştırma

Akova, O., Tanrıverdi, H., ve Kahraman, A. G. (2015). Otel işletmelerinde iş gören devir hızına etki eden risk faktörlerinin belirlenmesine yönelik bir araştırma. Visionary E-Journal/Vizyoner Dergisi, 6(12), 13-19.

Aldemir, M. C., Ataol, A. ve Budak, G. (1996). Personel yönetimi. Fakülte Kitabevi.

Aldemir, C., Ataol, A., ve Budak, G. (1998). Personel yönetimi. Barı Yayınları.

Aldemir, C., Ataol, A., ve Budak, G. (2001). İnsan kaynakları yönetimi (4. Baskı). Barış Yayınları.

Alparslan, E., ve Orhan, K. (2016). İşgücü kaybının nedenleri, etkileri ve alınabilecek önlemler: Denizli kablo ve tel üreticisi bir firmada araştırma. Çalışma İlişkileri Dergisi, 7(2), 41-64.

Ardıç, K., ve Döven, M. (2004). Türkiye’de insan kaynakları uygulamalarının değerlendirilmesi (Amasya ili çevresinde bir uygulama). Yönetim Bilimleri Dergisi, 2(2), 80-99.

Argon, G. (1990). Görev tanımları. Ege Üniversitesi Hemşirelik Fakültesi Dergisi, 6(1), 51-55.

Argon, T. ve Eren, A. (2004). İnsan kaynakları yönetimi. Nobel Yayın Dağıtım.

Arslan, S. (2014). İş Sağlığı ve Güvenliği Kanunu’na göre işverenin yükümlülükleri. Marmara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 20(1), 767-808.

Ataklı, A. (1992). Verimlilik için işe alıştırma eğitimi ve önemi. Verimlilik Dergisi, 4(7), 23-31.

Avcı, M. (2021). Stratejik İnsan Kaynakları Yönetim Uygulamalarının Personel Devir Hızına Etkileri Üzerine Bir Araştırma. [Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi]. Sakarya Uygulamalı Bilimler Üniversitesi.

Ayan, F. (2013). İnsan kaynakları yönetimi. İlya Yayınevi.

Aydemir, B. A. (2008). İşletmelerin yeni rekabet aracı olarak kurumsal itibar. ISGUC The Journal of Industrial Relations and Human Resources, 10(2), 27-53.

Balkır, Z. G. (2012). İşverenin iş sağlığı ve güvenliği organizasyonu. Sosyal Güvenlik Dergisi, 2(1), 56-91.

Barutçugil, İ. (2004). Stratejik insan kaynakları yönetimi. Kariyer Yayıncılık.

Bayraktaroğlu, S. (2006). İnsan kaynakları yönetimi. Gazi Kitabevi.

Bingöl, D. (2003). İnsan kaynakları yönetimi. Beta Basım Yayım.

Bingöl, D. (2004). İnsan kaynakları yönetimi. Beta Yayıncılık.

Can, H., Akgün, A., ve Kavuncubaşı, Ş. (2001). Kamu ve özel kesimde insan kaynakları yönetimi. Siyasal Kitabevi.

Çavdar, H., ve Çavdar, M. (2010). İşletmelerde iş gören bulma ve seçme aşamaları. Journal of Naval Sciences and Engineering, 6(1), 79-93.

Çımrın, A., Kaya, İ., ve Bahadır, H. (2023). Türkiye’de mavi yakalı çalışan olma hali üzerine bir analiz. Journal Of Socıology, 4(45), 63-69.

Çetin, Y., ve Yayan, E. H. (2020). Hemşirelerin hemşire yardimcilarinin iş ve görev tanimlari ile ilgili görüşleri: malatya örneği. Sağlık Bilimleri Üniversitesi Hemşirelik Dergisi, 2(2), 49-54.

Demir, M. (2011). İşgörenlerin çalişma yaşami kalitesi algilamalarinin işte kalma niyeti ve işe devamsizlik ile ilişkisi. Ege Akademik Bakış, 11(3), 453-464.

Demirkıran, M., ve Erdem, R. (2014). Personel devrinin nedenlerine ilişkin geliştirilen modellerin incelenmesi. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 19(3), 289-311.

Develioğlu, K., ve Çimen, M. (2012). Örgütsel güvenin kaynağı olarak işletmelerin çalışanlara karşı sosyal sorumlulukları. Uluslararası Alanya İşletme Fakültesi Dergisi, 4(2), 141-149.

Dinçer, Ö. (1992). Stratejik yönetim ve işletme politikası. Alfa Yayınevi.

Elser, H., Falconi, A. M., Bass, M., ve Cullen, M. R. (2018). Blue-collar work and women's health: A systematic review of the evidence from 1990 to 2015. SSM-Population Health, 3(6), 195- 244.

Eren, E. (2000). Örgütsel davranış ve yönetim psikolojisi. Beta Yayın Dağıtım A.Ş.

Erdoğan, İ. (1975). Kültürün yönetim fonksiyonlarının uygulanmasına etkisi ve faktör analizi yöntemi ile bir araştırma. İstanbul Teknik Üniversitesi Yayını.

Erdoğan, İ. (1997). Eğitimde değişim yönetimi. Eğitim Yönetimi Dergisi, 3(2), 199-200.

Göksel, A. (2013). İşletmelerde performans değerleme sistemi tasarımı (2. Baskı). Nobel Yayınevi.

Günaydın, S. C. (2001). İşletmelerde Örgütsel Adalet ve Örgütsel Güven Değişkenlerinin Politik Davranış Algısı ve İş Birliği Yapma Eğilimine Etkisini İnceleyen Bir Çalışma. [Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi]. SB Enstitüsü. Marmara Üniversitesi.

Helvacı M. A. (2002). Performans yönetimi sürecinde performans değerlendirmenin önemi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 35(1-2), 155-169.

Karancı, P. (1995). Küçük Sanayi İşletmelerinin Personele İlişkin Sosyal Sorumlulukları. [Yayınlanmamış Y. Lisans Tezi]. İstanbul Üniversitesi.

Kaya, D. (2019). İnsan Kaynakları Uygulamalarında Yan Hak ve Menfaatler: Bir Havalimanı İşletmesi Örneği. [Yayınlanmış Yüksek Lisans Tezi]. SB Enstitüsü Akdeniz Üniversitesi.

Kirschenbaum, A., ve Weisberg, J. (2002). Employee's turnover intentions and job destination choices. Journal of Organizational Behavior, 23(1), 109-125.

Kirkegaard, I., ve Larsen, K. (2011). Motivation of blue and white collar employees. Aarhus School of Business and Social Sciences. 3(2), 42-51.

Kongar, E. (1972). Toplumsal değişme. Bilgi Yayınevi.

Koray, M. (1992). Endüstri ilişkileri. Basisen Eğitim ve Kültür Yayınları.

Korkmaz, M., ve Duru, M. N. (2013). Performans değerlendirmenin insan kaynakları yönetimindeki önemi üzerine uygulamalı bir araştırma. Anadolu Bil Meslek Yüksekokulu Dergisi, 2(31), 3-26.

Limoncuoğlu, S. A. (2006). Mukayeseli Hukuk ve Türk Hukukunda İşsizlik Sigortası. [Yayınlanmış Doktora Tezi]. Dokuz Eylül Üniversitesi.

Met, Ö. L. ve Sarıoğlan, M. (2010). Otel işletmeleri yiyecek-içecek ünitelerinde iş gören devri üzerine görgül bir araştırma. Adıyaman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 3(5), 200-213.

Muharrem, T. (2007). Personel devir oranı analizi: Ankara'da yer alan yıldızlı otel işletmelerinde bir uygulama. Anatolia: Turizm Araştırmaları Dergisi, 18(1), 45-52.

Müminoğlu, M. (2010, Kasım 4). Oryantasyon programları ve şirketin/yeniş çalışanların beklentileri. http://arsiv.ntvmsnbc.com/news/278393.asp 04.11.2010

Nalbant, E. (2005). İşletmelerde sosyal sorumluluk ve iş ahlakı. Yönetim ve Ekonomi Dergisi, 12(1), 193-201.

Öğe, S. (1998). Kariyer yönetimi ve kariyer yönetiminde karşılaşılan güncel sorunlar. Verimlilik Dergisi, 7(4), 211-228.

Özgün, O. H. (2014). Sendika ve İnsan Kaynakları Yönetim İlişkisinin İncelenmesi ve Konuya İlişkin Bir Araştırma. [Yayınlanmış Yüksek Lisans Tezi]. SB Enstitüsü. İstanbul Üniversitesi.

Pehlivan, İ. (2001). Yönetsel mesleki ve örgütsel etik. Pegem Akademi.

Sabuncuoğlu, Z. (2005). İnsan kaynakları yönetimi (Uygulamalı) (2. Baskı). Alfa Aktüel Basım.

Sabuncuoğlu, Z. (2013). Uygulama örnekleriyle insan kaynakları yönetimi (7. Baskı). Beta Yayınları.

Sadullah, Ö. (2008). İnsan kaynakları yönetiminde koruma işlevi (3. Baskı). Beta Yayınları.

Selamoğlu, A. (2004). Çalışma ve toplum. Birleşik Metal-İş 3 Aylık Ekonomi ve Hukuk Dergisi, 3(2), 30-39.

Standing, G. (2014). A precariat charter: From denizens to citizens. Bloomsbury Academic.

Şimşek, B. (2000). Yöneticilerin çalışanlara karşı etik sorumlulukları. Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 1(3), 42-50.

Tabachnick, B. G., ve Fidell, L. S. (2013). Using multivariate statistics (6nd ed.). Pearson. https://www.pearsonhighered.com/assets/preface/0/1/3/4/0134790545.pdf

Tambay, A. (2006). İş Gören Devrinin Yönetimine İlişkin Tekstil Sektöründe Yapılan Bir Araştırma. [Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi]. Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi.

Taşlıyan, M., Arı, N. Ü., ve Duzman, B. (2011). İnsan kaynakları yönetiminde kariyer planlama ve kariyer yönetimi: İİBF öğrencileri üzerinde bir alan araştırması. Organizasyon ve Yönetim Bilimleri Dergisi, 3(2), 231-241.

Tokol, A. (2002). Sendikaların üye sayısında azalma nedenleri ve sendikaların izledikleri yeni politikalar. İş Güç, Endüstri İlişkileri ve İnsan Kaynakları Dergisi, 4(1), 174-180.

Topaloğlu, M. ve Koç, H. (2002). Büro yönetimi ve ilkeler. Seçkin Yayıncılık.

Türker, E. (1977). İşçi sendikaları açısından sendika özgürlüğü ve bu özgürlüğün güvencesi. Eskişehir İTİA Dergisi, 13(1), 28-36.

Tütüncü, Ö., ve Demir, M. (2003). Konaklama işletmelerinde insan kaynakları kapsamında işgücü devir hızının analizi ve Muğla bölgesi örneği. Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 3(2), 23-28.

Uyargil, C., Adal, Z., Durak, İ. A., Acar, A. C., Özçelik, A. O., Dündar, G., Sadullah, Ö., ve Tüzüner, L. (2010). İnsan kaynakları yönetimi. Beta Basım.

Ünsar, S. (2003). İnsan kaynakları yönetiminde oryantasyon eğitimi. MESS Mercek Dergisi, 8(28), 46-53.

Walker, W. (1992). Human Resource Strategy. International Edition.

Whitener, E. M., Brodt, S. E., Korsgaard, M. A., ve Werner, J. M. (1998). Managers as ınitiators of trust: an exchange relationship framework for understanding managerial trustworthy behavior. Academy of Management Review, 23(3), 54-61.

Yamak, N., Abdioğlu, Z., ve Doğan, S. (2023). İşsizlik süresine etkide bulunan faktörler: Türkiye için mikro veri analizi. SGD-Sosyal Güvenlik Dergisi, 13(1), 1-14.

Yaşlıoğlu, M. M. (2017). Sosyal bilimlerde faktör analizi ve geçerlilik: keşfedici ve doğrulayıcı faktör analizlerinin kullanılması. İstanbul Üniversitesi İşletme Fakültesi Dergisi, 46(4), 74-85.

Yılmaz, B., ve Halıcı, A. (2010). İşgücü devir hızını etkileyen etmenler: sekreterlik mesleğinde bir araştırma. Uluslararası İktisadi ve İdari İncelemeler Dergisi, 2(4), 48-53.

Yüksel, Ö. (2000). İnsan kaynakları yönetimi. Gazi Kitabevi.