SANAT FORMU OLARAK ÖLÜ HAYVAN

Özet

1960‟lı yıllar yaĢayan bir canlının, bir “hayvanın” sanatsal nesne olarak sunulduğu yıllardır. Hayvan galeri mekânına kapatılmıĢ ya da performansın nesnesi olarak Ģiddetin ve ölümün merkezine yerleĢtirilmiĢtir. Canlısı ya da ölüsü izleyiciye sunulmuĢ olan hayvan bedeni için yeni tartıĢmalar zorunlu hale gelmiĢtir. Sanat galerisinde biricik olan yapıtı görme beklentisi içinde olan izleyici bir anda hayvanın ölümüne sebep olan kiĢi haline gelir. Sanatçı ise canlı hayvanın ölümünü hazırlayan ve sunan kiĢi olarak insan türünün üstünlüğü kavramını yeniden hatırlatır. Sanat izleyicisi açısından bakıldığında; izleyici hayvanın acı çekerek öldürülme süreçlerine dâhil olmuĢ, öldürme eylemini ile tıpkı sanatçı gibi masumiyetini yitirmiĢtir. Sanat nesnesinin, sanatçı ve izleyici rollerinin tümüyle ters yüz edildiği bu ortamın tanıklığıyla, sanatçı ve izleyici olan insan türü, artık yaĢam ve ölüme karar veren sınıftır. Sanat nesnesi konumuna geçirilen hayvan ise kurban rolündedir. Bu çalıĢmada, yapıtlarında canlı hayvanı sanat nesnesi olarak kullanan sanatçılara ve ölümün seyredilmesi gibi eylemleri sanat formu olarak izleyiciye sunan sanatçılara değinilecektir. Bahsi geçen eserler, sanat nesnesi-bakıĢ iliĢkisi üzerinden çözümlenecektir