Eğitim Çalışanlarının Değişim Algıları
Özet Görüntüleme: 153
/ 
PDF İndirme: 70
DOI:
https://doi.org/10.5281/zenodo.10642735Anahtar Kelimeler:
Değişim, ekonomi, sosyal, okul, öğretmen, eğitim çalışanıÖzet
Eğitim çalışanlarının değişim algı düzeylerinin ortaya çıkarılması amacıyla yapılan bu araştırmada betimsel tarama modelinde yapılmıştır. Araştırmanın evrenini 2023-2024 eğitim yılında Pamukkale ve Merkezefendi resmi okullarda okul müdürü, müdür yardımcısı ve öğretmen olarak çalışanlar oluşturmaktadır. Örneklem olarak eleman örneklem seçimiyle 315 kişiye ulaşılmıştır. Araştırmada eğitim çalışanlarının değişim algı düzeylerinin en yüksek seviyede ve yüksek düzeyde “Benim için beklenenden fazlasını yaptıklarını gördükten sonra, organizasyonumun için daha fazla emek harcamak isterim.” Maddesinde iken bunu “Organizasyonumdan ne kazandığımı ve benim ne kattığımı çok dikkatli bir şekilde takip ederim.” Maddesi yüksek düzeyde izlemektedir. En düşük düzey ise düşük düzeyde “İşim için harcadığım çaba, aldığım maaş ve olanaklar ile eşittir.” Maddesindedir. Genel olarak maddelerde katılımın orta düzeyde olduğu görülmüştür. Eğitim çalışanlarının değişim algılarının alt boyutlara göre bütün boyutlarda ve genel olarak orta düzeyde olduğu görülmüştür. Eğitim çalışanlarının değişim algı düzeyleri eğitim çalışanlarının demografik özelliklerine göre çalışma pozisyonuna göre farklılık göstermediği ancak cinsiyet, yaş, görev yaptığı kademe, eğitim düzeyi ve kariyer basamağına göre değişiklik gösterdiği görülmüştür. Cinsiyete göre ekonomik ve sosyal değişimle genel değişim algılarında kadınlara göre erkeklerin değişim algıları daha yüksektir. Eğitim çalışanlarının değişim algılarının yaşlarına göre bütün boyutlarda ve genel değişim algılarında 41-45 yaşlarda olan eğitim çalışanlarının değişim algı düzeylerinin diğer yaş gruplarındakilerden daha düşük olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Görev yaptıkları kademeye göre genel değişim algısında ilkokul kademelerinde çalışanlarla ortaokul kademesinde çalışanlar arasında ve ortaokul kademesinde çalışanlar lehine yüksek olduğu görülmüştür. Eğitim düzeylerine göre ekonomik değişim boyutunda ve genel değişim algıları bakımından lisansüstü mezunlarına göre lisans mezunlarının daha yüksek ortalamalara sahip oldukları görülmüştür. Kariyer basamaklarına göre ekonomik değişim ve genel değişim algısında kariyer basamağı olarak öğretmenlerle uzman öğretmenler ve uzman öğretmenlerle başöğretmenler arasında fark olduğu ve uzman öğretmenler aleyhine düşük olduğu görülmektedir.
İndirmeler
Referanslar
Akman, A. (2017). Sınıf öğretmenlerinin değişime direnç nedenlerinin incelenmesi (Yüksek Lisans Tezi). Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul Kültür Üniversitesi.
Altındiş, M., Altındiş, S. ve Saylı, H. (2012). Sağlık Profesyonellerinin Değişim Sürecindeki Tutumlarını Belirlemeye Yönelik Bir Araştırma. Uluslararası Yönetim İktisat ve İşletme Dergisi, 7(14), 75-93
Aydın, M. (2007). Eğitim yönetimi (8. baskı). Hatipoğlu Yayınları.
Aydoğan, İ. (2007). Değişim süreci ve okul personeli. Girne American University Journal of Social and Applied Science, 3(5), 13-24.
Balcı, A. (2001). Etkili Okul ve Okul Geliştirme. (2. Baskı). Pegem Yayıncılık.
Balcı, A. (2002). Örgütsel gelişme kuram ve uygulama. Pegem Yayıncılık.
Bernert, J. (2004). Expanding our understanding of the change message. Human Resource Development Review, 3(1), 36-52.
Çağlar, İ. (2015). Bireysel, Örgütsel ve Toplumsal Düzeyde: Değişim ve Değişim Yönetimi. Nobel Akademik Yayıncılık.
Çetin, C. (2008). Yöneticilerin Liderlik Stilleri, Değişim Yönetimi ve Ekip Çalışması Arasındaki İlişkilerin Çok Yönlü Olarak Değerlendirilmesi. İTO Yayınları.
Çolakoğlu, M. (2005). Eğitim örgütlerinde değişim ve liderlik. Hasan Ali Yücel Eğilim Fakültesi Dergisi. 1, 63-77.
Erdoğan, İ. (2002). Eğitimde değişim yönetimi (1. baskı). Pegem A Yayıncılık.
Göksoy, S. (2010). İlköğretim okulu yöneticilerinin değişime karşı direnci azaltma yöntemlerini uygulama düzeylerine ilişkin yönetici ve öğretmen görüşleri [Yayımlanmamış Doktora Tezi]. Sosyal Bilimler Enstitüsü, Abant İzzet Baysal Üniversitesi.
Güçlü, N. ve Şehitoğlu, E. T. (2006). Örgütsel değişim yönetimi. Atatürk Üniversitesi Kazım Karabekir Eğitim Fakültesi Dergisi, 13, 240-254.
Helvacı, M. A. (2011). Eğitim örgütlerinde değişim yönetimi: ilke, yöntem ve süreçler, Nobel.
Helvacı, M. A. (2015). Eğitim örgütlerinde değişim yönetimi. Nobel.
Helvacı, M. A. ve Kıcıroğlu, B. (2010). İlköğretim okullarının değişime hazır bulunuşluk düzeyleri (Uşak ili örneği). Akademik Bakış Dergisi, 21, 1-30.
Kalaycı, Ş. (2016). SPSS uygulamalı çok değişkenli istatistik teknikleri. Asil.
Karaarslan-Sarı ve Helvacı M. A. (2019). Okulların örgüt kültürü ile değişime hazırbulunuşluk düzeyleri arasındaki ilişkinin incelenmesi. Kırıkkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi (KÜSBD), 9(2), 307-320.
Karacaoğlu, Ö. C. (2008). Öğretmenlerin yeterlilik algıları. Yüzüncü Yıl Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 5(1), 70-97.
Karasar, N. (2016), Bilimsel Araştırma Yöntemi, Nobel.
Kayasandık, A. E. (2017). Öğretmenlerin bireysel yenilikçilik ve değişime hazır olmalarının algılanan örgütsel destek ile ilişkisi: Samsun’da bir çalışma. Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi, 5(54), 511-527.
Kondakçı, Y., Zayim, M. ve Çalışkan, Ö. (2010). Investigating School Administrators’ Readiness To Change İn Relation To Teaching Level Of The School, Experiences Of The Administrators, And The Size Of The School. İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 11(2), 155-175.
Koyuncu, A. (2019). Öğretmenlerin örgütsel bağlılıkları ile değişime hazır olma durumları arasındaki ilişki [Yüksek Lisans Tezi]. Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ondokuz Mayıs Üniversitesi.
Ölmez, Ö. ve Tonbul, Y. (2011). Eğitim yönetiminin yerelleşmesi sürecinde bir uygulama: eğitim bölgeleri danışma kurulları. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 21, 153 -179.
Şahin, M. (2018). Öğretmenlerin eğitim örgütlerinde yaşanan değişim sürecine ilişkin görüşleri. Türkiye Sosyal Araştırmalar Dergisi, 22(4), 875-896.
Töremen, F. (2002). Eğitim örgütlerinde değişimin engel ve nedenleri. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 12(1), 185-202.
Tunçer, P. (2013). Değişim Yönetimi. International Journal of Social Science, 6(2), 891-915.
Türk Dil Kurumu (2023). Türk Dil Kurumu Türkçe Sözlük 2023. Ankara.
Yazıcı, K. (2009). İlköğretim okullarında görev yapan öğretmenlerin yeni ilköğretim programları hakkındaki görüşleri ve öğretmenlerin değişime karşı gösterdikleri direnç arasındaki ilişki [Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi]. Sosyal Bilimler Enstitüsü, Akdeniz Üniversitesi.
Yıldırım, Y. ve Durmaz, V. (2021). Sosyal ve Ekonomik Değişim Davranışı Ölçeği Uyarlama ve Karşılaştırma Çalışması. Girişimcilik ve Kalkınma Dergisi, 16(2), 105-115.
Yıldız, K. (2012). Yöneticilerin Değişimi Yönetme Yeterlikleri. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 25(25), 177-198.
Zayim, M. (2010). Investigating the relationship between primary and secondary level public school teachers' readiness for change and perceived organizational trust [Yayımlanmamış doktora tezi]. Orta Doğu Teknik Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü
İndir
Yayınlanmış
Nasıl Atıf Yapılır
Sayı
Bölüm
Lisans
Telif Hakkı (c) 2024 Premium e-Journal of Social Science (PEJOSS)
Bu çalışma Creative Commons Attribution 4.0 International License ile lisanslanmıştır.
