Din Eğitiminde Çocuk ve Hikâye
Özet Görüntüleme: 324 / PDF İndirme: 126
DOI:
https://doi.org/10.5281/zenodo.10775622Anahtar Kelimeler:
Din, Eğitim, Yöntem, Hikaye, KıssaÖzet
Eğitim öğretimde içerik olarak hangi düşünce ve değerlere yer verileceği elbette önemlidir. Ancak bir o kadar önemli olan husus ise içeriğin nasıl aktarılacağıdır. Bir yöntem ve teknik sorunu olarak karşımıza çıkan bu duruma en iyi çözüm yollarından biri hikâyedir. Aslında hikâye yolu ile duygu, düşünce, değer ve olayları aktarma insanlığın çok eski zamanlardan beri başvurduğu bir yöntemdir ve bunun ilk örneği destanlardır. Öte yandan bu aynı zamanda ilahi bir metottur. Kur'an-ı Kerim'de geçen ve dini literatürde kıssa olarak yer alan olaylar ilahi mesajı insanlara iletmek amacıyla işe koşulmuş birer yöntem ve tekniktir. Eskimez bir yöntem olarak çağlar boyu eğitiminde işe koşulan hikâyenin günümüz din eğitimi için taşıdığı imkânı, Kur'an kıssalarının din eğitiminde bir materyal olarak değerlendirilmesi gerektiği ve günümüz dini içerikli hikâyelerin kritiği çalışmamızın odak noktasıdır. Literatür taraması yöntemi ile gerçekleştirilen çalışmada hikâyeyi bir teknik olarak değerlendirmenin özellikle çocukların bilişsel ve duyuşsal açıdan gelişimine katkı sağlayabileceği, Kur'an-ı Kerim kıssalarının çocukların dini eğitiminde önemli imkânları barındırdığı ve günümüz dini içerikli hikayelerin nicelik ve nitelik bakımından bir gelişme kaydetseler de konu ve üslup bakımından bazı hususlara dikkat etmeleri gerektiği gibi sonuçlara ulaşılmıştır.
İndirmeler
Referanslar
Balaban, E., Köse, M. & Görücüler, M. (2020). Çocuk edebiyatı ve masal anlatımı. Millî Eğitim Bakanlığı Yayınları.
Baloğlu, A.(2021). Son hurafe deizm. (2. Baskı.). Diyanet İşleri Başkanlığı Yayınları.
Bayrak,K. S. (2022) Okul Öncesi Dönem Hikâye Kitaplarında Hz. Peygamber Tasavvurunun İncelenmesi, [YayımlanmamışYüksek Lisans Tezi] (774093), SB Enstitüsü, Bursa Uludağ Üniversitesi.
Cerrahoğlu, İ.(2003). Tefsir usulü, (13.Baskı.). Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları.
Çelebi, K.,Şahin, M., Bütün, N. ve Kol, S. (2016). Okul öncesi dönem çocuklarının din dersine yönelik görüşleri. Kastamonu Eğitim Dergisi, 24(5), 2279-2292.
Dede, A. (2018). Haydim masal anlatalım, (2.Baskı.). Tazekitap.
Dereobalı, N. & Özcan, M.(2018) Erken çocukluk döneminde yapılandırılmamış materyallerle hikâye oluşturmanın önemi. Dil Dergisi, 169(1), 51- 65.
Eyüpoğlu, O.(2009). Samsun’da Kur’an günleri, XI. Kur’an ve risalet sempozyumu, Fecr Yayınları.
Fersahoğlu,Y. (2003). Din eğitimi ve öğretiminde bir İletişim yöntemi olarak hikâye. Ekev Akademi Dergisi, 7(16),121-125.
Günay, Ü.(2003). Din sosyolojisi.(6.Baskı.). İnsan Yayınları.
Hökelekli, (1996). Fıtrat. Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi içinde (C. 13, ss. 47- 48). Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları.
Karacelil, S.(2007). Çocuğuma dinimi öğretiyorum, (2.Baskı.).Timaş Yayınevi..
Karadağ, E. & Çalışkan, N. (2005). Dramada beden dili, Gazi Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi 6(2), 103-113.
Kur’an-ı Kerim ve Özlü Tefsir, (A. Parlıyan, Çev.). (2004). Konya Kitapçılık.
Kutup, S. (2015). Kur’an’da edebi tasvir. İşaret Yayınları.
Okumuş, E.(2017). Dinin gölgesinde. Marifet Mektebi.
Okumuşlar, M. (2006). Din eğitiminde etkin bir yöntem olarak hikâye. Necmettin Erbakan Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 21(21), 237-252.
Önder, M. (2013). Sevgi, din dili ve hikâyelerin çocukların din eğitimindeki yeri ve önemi. The Journal of Academic Social Science Studies, 6(3), 1285-1298. https://dx.doi.org/10.9761/JASSS899
Önder, M. (2020), Türkiye’de okul öncesi eğitiminin temel taşı: Prof. Dr. Beyza Bilgin. Dini Araştırmalar Dergisi 23/58, 127-150. https: //doi.org/10.15745/da.771805
Öze, Ö.(2017), Davut peygamber, (2.Baskı.). Diyanet İşleri Başkanlığı Yayınları.
Seyyid, A.M. (2010). Çocuk eğitiminde peygamberimizin metodu, (Çev. A.Yılmaz). Beka Yayınları.
Şengül, İ. (2022). Kıssa. Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi içinde (C. 25, ss. 498-500). Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları.
Tarhan, N.(2009). İnanç psikolojisi. Timaş Yayınevi.
Tongar, H.(2018). Korkutarak değil sevdirerek din eğitimi, (2.Baskı.). Hayykitap.
Tuğrul, B. & Kavici, M. (2002). Kağıt katlama sanatı origami ve öğrenme, Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 11(11), 1-17.
Turanalp, M. F.(2017). Dini içerikli çocuk kitaplarının öğretmen görüşleri çerçevesinde değerlendirilmesi. [Yayımlanmamış doktora tezi]. Necmettin Erbakan Üniversitesi.
Türk Dil Kurumu (2005). Hikâye. Türkçe Sözlük, (10.Baskı, s. 891).
Türkedebiyatı (2023). Hikâye (Öykü) Nedir? Türleri ve Özellikleri. https://www.turkedebiyati.org/hikaye-oyku/
Türkmen, E. (2019). Eğitimde ilk adım. Diyanet Aile Dergisi, 9, 4-11.
Yalçın, A. & Aytaş, G.(2017). Çocuk edebiyatı. (9.Baskı.). Akçağ Yayınları.
Yavuz, K. (2013). Günümüzde inancın psikolojisi. Boğaziçi Yayınları.
Yavuzer, H.(2021). Çocuğu tanımak ve anlamak. (16.Baskı.). Remzi Kitabevi.
Yazıcı, H.(1998). Hikaye. Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi içinde (C. 17, ss. 479-485). Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları.
Vidinli, H. F. (2023). Minik kalbim Kur’an’la buluşuyor. Diyanet İşleri Başkanlığı Yayınları.
Willingham, D.T. (2011). Çocuklar okulu neden sevmez. (Çev.İ. Katırcı). İthaki.
Yağcı, S.(2022). Çocuklara yönelik peygamber hikâyeleri üzerine bir inceleme: Okul öncesi için peygamber hikâyeleri örneği, Türkiye Din Eğitimi Araştırmaları Dergisi (14), 37-61. https: //doi.org/10.53112/tudear.1175845
İndir
Yayınlanmış
Nasıl Atıf Yapılır
Sayı
Bölüm
Lisans
Telif Hakkı (c) 2024 Premium e-Journal of Social Science (PEJOSS)
Bu çalışma Creative Commons Attribution 4.0 International License ile lisanslanmıştır.