Child and Story in Religious Education


Abstract views: 120 / PDF downloads: 58

Authors

DOI:

https://doi.org/10.5281/zenodo.10775622

Keywords:

Religion, Education, Method, Story, Narrative

Abstract

In education, it is certainly important to include which thoughts and values will be addressed in terms of content. However, an equally important issue is how the content will be delivered. One of the best solutions to this problem, which arises as a method and technique issue, is storytelling. In fact, conveying emotions, thoughts, values, and events through storytelling is a method that humanity has been resorting to since ancient times, and the first examples of this are epics. Furthermore, this is also a divine method. The events mentioned in the Qur'an and referred to as stories in religious literature are methods and techniques employed to convey the divine message to people. The opportunity of storytelling, as an age-old method is carry for contemporary religious education, the need to consider the Qur'anic stories as a material in religious education, and the critique of contemporary religious-themed stories are the focal points of our study. In the study conducted through literature review method, it has been concluded that evaluating storytelling as a technique can contribute to the cognitive and affective development of children, Qur'anic stories hold significant opportunities for children's religious education, and although contemporary religious-themed stories show progress in terms of quantity and quality, they need to pay attention to certain aspects in terms of subject matter and style.

Downloads

Download data is not yet available.

References

Balaban, E., Köse, M. & Görücüler, M. (2020). Çocuk edebiyatı ve masal anlatımı. Millî Eğitim Bakanlığı Yayınları.

Baloğlu, A.(2021). Son hurafe deizm. (2. Baskı.). Diyanet İşleri Başkanlığı Yayınları.

Bayrak,K. S. (2022) Okul Öncesi Dönem Hikâye Kitaplarında Hz. Peygamber Tasavvurunun İncelenmesi, [YayımlanmamışYüksek Lisans Tezi] (774093), SB Enstitüsü, Bursa Uludağ Üniversitesi.

Cerrahoğlu, İ.(2003). Tefsir usulü, (13.Baskı.). Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları.

Çelebi, K.,Şahin, M., Bütün, N. ve Kol, S. (2016). Okul öncesi dönem çocuklarının din dersine yönelik görüşleri. Kastamonu Eğitim Dergisi, 24(5), 2279-2292.

Dede, A. (2018). Haydim masal anlatalım, (2.Baskı.). Tazekitap.

Dereobalı, N. & Özcan, M.(2018) Erken çocukluk döneminde yapılandırılmamış materyallerle hikâye oluşturmanın önemi. Dil Dergisi, 169(1), 51- 65.

Eyüpoğlu, O.(2009). Samsun’da Kur’an günleri, XI. Kur’an ve risalet sempozyumu, Fecr Yayınları.

Fersahoğlu,Y. (2003). Din eğitimi ve öğretiminde bir İletişim yöntemi olarak hikâye. Ekev Akademi Dergisi, 7(16),121-125.

Günay, Ü.(2003). Din sosyolojisi.(6.Baskı.). İnsan Yayınları.

Hökelekli, (1996). Fıtrat. Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi içinde (C. 13, ss. 47- 48). Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları.

Karacelil, S.(2007). Çocuğuma dinimi öğretiyorum, (2.Baskı.).Timaş Yayınevi..

Karadağ, E. & Çalışkan, N. (2005). Dramada beden dili, Gazi Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi 6(2), 103-113.

Kur’an-ı Kerim ve Özlü Tefsir, (A. Parlıyan, Çev.). (2004). Konya Kitapçılık.

Kutup, S. (2015). Kur’an’da edebi tasvir. İşaret Yayınları.

Okumuş, E.(2017). Dinin gölgesinde. Marifet Mektebi.

Okumuşlar, M. (2006). Din eğitiminde etkin bir yöntem olarak hikâye. Necmettin Erbakan Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 21(21), 237-252.

Önder, M. (2013). Sevgi, din dili ve hikâyelerin çocukların din eğitimindeki yeri ve önemi. The Journal of Academic Social Science Studies, 6(3), 1285-1298. https://dx.doi.org/10.9761/JASSS899

Önder, M. (2020), Türkiye’de okul öncesi eğitiminin temel taşı: Prof. Dr. Beyza Bilgin. Dini Araştırmalar Dergisi 23/58, 127-150. https: //doi.org/10.15745/da.771805

Öze, Ö.(2017), Davut peygamber, (2.Baskı.). Diyanet İşleri Başkanlığı Yayınları.

Seyyid, A.M. (2010). Çocuk eğitiminde peygamberimizin metodu, (Çev. A.Yılmaz). Beka Yayınları.

Şengül, İ. (2022). Kıssa. Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi içinde (C. 25, ss. 498-500). Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları.

Tarhan, N.(2009). İnanç psikolojisi. Timaş Yayınevi.

Tongar, H.(2018). Korkutarak değil sevdirerek din eğitimi, (2.Baskı.). Hayykitap.

Tuğrul, B. & Kavici, M. (2002). Kağıt katlama sanatı origami ve öğrenme, Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 11(11), 1-17.

Turanalp, M. F.(2017). Dini içerikli çocuk kitaplarının öğretmen görüşleri çerçevesinde değerlendirilmesi. [Yayımlanmamış doktora tezi]. Necmettin Erbakan Üniversitesi.

Türk Dil Kurumu (2005). Hikâye. Türkçe Sözlük, (10.Baskı, s. 891).

Türkedebiyatı (2023). Hikâye (Öykü) Nedir? Türleri ve Özellikleri. https://www.turkedebiyati.org/hikaye-oyku/

Türkmen, E. (2019). Eğitimde ilk adım. Diyanet Aile Dergisi, 9, 4-11.

Yalçın, A. & Aytaş, G.(2017). Çocuk edebiyatı. (9.Baskı.). Akçağ Yayınları.

Yavuz, K. (2013). Günümüzde inancın psikolojisi. Boğaziçi Yayınları.

Yavuzer, H.(2021). Çocuğu tanımak ve anlamak. (16.Baskı.). Remzi Kitabevi.

Yazıcı, H.(1998). Hikaye. Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi içinde (C. 17, ss. 479-485). Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları.

Vidinli, H. F. (2023). Minik kalbim Kur’an’la buluşuyor. Diyanet İşleri Başkanlığı Yayınları.

Willingham, D.T. (2011). Çocuklar okulu neden sevmez. (Çev.İ. Katırcı). İthaki.

Yağcı, S.(2022). Çocuklara yönelik peygamber hikâyeleri üzerine bir inceleme: Okul öncesi için peygamber hikâyeleri örneği, Türkiye Din Eğitimi Araştırmaları Dergisi (14), 37-61. https: //doi.org/10.53112/tudear.1175845

Published

2024-02-29

How to Cite

Toruk, İsa, & Aydeniz, N. (2024). Child and Story in Religious Education. Premium E-Journal of Social Science (PEJOSS), 8(39), 342–349. https://doi.org/10.5281/zenodo.10775622