Building Names Related to Animal Husbandry in Turkish


DOI:
https://doi.org/10.5281/zenodo.14975874Keywords:
Animal husbandry, architecture, constructionAbstract
The relationship between the Turks and animal husbandry throughout history has been the subject of numerous academic studies. For centuries, animal husbandry has not only been a primary means of livelihood for the Turks, shaped by the opportunities offered by the regions they inhabited, but it has also provided strategic advantages in battlefields. In this context, animal husbandry has transcended its economic and military roles, becoming a source of spiritual value and contributing to the creation of a unique cultural structure within Turkish society. For instance, the Twelve Animal Calendar, the Legend of the Origin from the Wolf, the use of certain animals as state symbols, and the acceptance of animals as totems are indications of the significant place animals hold in Turkish culture. However, until now, the majority of philological studies related to animals and animal husbandry have focused mainly on the identification of animal names, which are directly related to specific animal species. This study, however, aims to identify the names of structures built by Turkish communities engaged in animal husbandry for their animals, rather than focusing solely on animal names and species. Through a review of various written sources and dialect studies from the beginning of history to the late 19th century, this study discusses the identified terms. By doing so, it seeks to offer a new perspective on architecture, specifically on the architecture related to animal husbandry.
Downloads
References
[ADD] Özmen, M. (2017). Ahmed-i Dā’ī Dīvān I-II (Metin-Gramer-Dizin-Tıpkıbasım). TDK.
[BH] Canpolat, M. (2018). Behçetü’l-Hadā’ik Fi Mev’izetü’l-Halā’ik. TDK.
[BKD] Başaralı, H. (2016). Bursa Keşif Defterleri. Bursa Büyükşehir Belediyesi.
[BV] Ağar, M. E. (1986). Baytaratu’l-Vāzıh. Marmara Üniversitesi Sosyal Bil. Enstitüsü Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi.
[CC] Argunşah, M. Galip, G. (2015). Codex Cumanicus. Kesit Yayınevi.
[DD] Özçelik, S. (2022). Dede Korkut I-II. TDK.
[DLT] Atalay, B. (1939-1943). Divanü Lûgat-it-Türk Tecümesi I, II, III, IV. TDK.
[DS] Derleme Sözlüğü C. I-XII (1993). TDK Yayınları.
[EÇS] Dankoff, R., Kahraman, S. A., Dağlı, Y., (1996-2007). Evliyâ Çelebi Seyahatnâmesi: Topkapı Sarayı Kütüphanesi Bağdat 304 Numaralı Yazmanın Transkripsiyonu, Dizini. Yapı Kredi Yayınları.
[FBŞ] Hazai, G. Tietze, H. (2017). Ferec Ba’d eş-Şidde (İnceleme-metin). Türkiye Bilimler Akademisi.
[GT] Berbercan, M. T. (2011) Çağatayca Gülistan Tercümesi (Gramer-Metin-Dizin). İstanbul Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü Türk Dili ve Edebiyatı Anabilim Dalı Eski Türk Dili Bilim Dalı Doktora Tezi.
[HŞ] Hacıeminoğlu, N. (2000). Kutb'un Hüsrev ü Şirin’i ve Dil Hususiyetleri. TDK.
[Ir.] Tekin, T. (1993). Irk Bitig The Book of Omens. Wiesbaden: Harrossowitz Verlag.
[İH] İzbudak, V. (1989). El-İdrāk Haşiyesi. TDK.
[İML] Taymas, A. B. (1997). İbni-Mühennā Lūgati. TDK.
[KB] Arat, R. R. (1975) Kutadgu Bilig. TDK.
[KE] Ata, A. (2019). Rabġūzī Ḳıṣaṣü’l-Enbiyā (Peygamber Kıssaları), I. Giriş- Metin- Tıpkıbasım, II. Dizin. TDK.
[KE] Yılmaz, E. Demir, N. Küçük, M. (2013). Türk Dil Kurumu Nüshası Kısas-ı Enbiya (Metin, Sözlük-Dizin, Notlar). TDK.
[KFT] Ağar, M. E. (1989). Kitab Fi’l-Fıkh Bi-Lisani’t-Türki. Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Yayımlanmamış Doktora Tezi.
[Kİ] Caferoğlu, A. (1931). Kitābü’l-İdrāk Li-Lisāni’l-Etrāk. Evkaf Matbaası.
[LM] Çelik, Ü. (1993) Ali Şîr Nevāyī- Leylī vü Mecnūn. Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Doktora Tezi.
[ME] Yüce, N. (1993). Mukaddimetü'l-Edeb: Hvarizm Türkçesi ile tercümeli Şuşter nüshası: giriş, dil özellikleri, metin, indeks. Atatürk Kültür, Dil ve Tarih Yüksek Kurumu.
[MÜN] ABİK, A. D. (1993). Alī Şīr Nevāyī’nin Risaleleri Tārīh-i Enbiyā ve Hükemā, Tārīh-i Mülūk-ı Acem, Münşeāt. Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Türk Dili ve Edebiyatı Anabilim Dalı Doktora Tezi.
[RM] Yüksel, İ. A. (2005). Risale-i Mi’mariyye, Ca’fer Efendi. 1023/1614. İstanbul Fetih Cemiyeti.
[Su.] Orkun, H. N. (1994). Eski Türk Yazıtları. 3. baskı. TDK.
[ŞSL] Durgut, H. (1995). Şeyh Süleymān Efend-i Buhārī Lügat-i Çağatay ve Türkī-i Osmānī (Cild-i Evvel). Trakya Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Türk Dili ve Edebiyatı Anabilim Dalı Yüksek Lisans Tezi.
[ŞT] Kargı, Zühal. Ö. (1996). Şecere-i Terākime, Türkmenlerin Soy Kütüğü. Simurg Kitapçılık.
[TA] Toparlı, R. Çöğenli, M. S. Yanık, N. H. (2000). Kitâb-ı mecmû-ı tercümân-ı Türkî ve Acemî ve Mugalî. TDK.
[TS] Türkçe Sözlük (1998). TDK.
[TT] Bang, W. Rachmatı G.R. (Arat). (1934). Türkiche Turfan Texte VI, Das Buddhische Sutra Sekiz Yükmek. Berlin.
İnternet Kaynakları
[İKS] https://www.kadisicilleri.org/
Makalede Yararlanılan Diğer Eserlerin Kaynakçası
Akıl, U. & Özkan, N. (2024). 18. Yüzyıl Türkiye Türkçesi Hayvan Adları Üzerine İnceleme. Korkut Ata Türkiyat Araştırmaları Dergisi (14), 584-642.
Bayraka, T. (2009). Türk Kültür Tarihine Bakışlar. Atatürk Kültür Merkezi.
Clauson, G. (1972). An etymological dictionary of pre-thirteenth-century Turkish. Oxford University Press.
Eğilmez, S. & Bayram Kalkan, G. (2023). Yam (Post/Communication) Organization in Mongols. Turcology Research, 77(1).
Eren, H. (1999) Türk Dilinin Etimolojik Sözlüğü. Bizim Büro Yayınevi.
Esin, E. (1978). İslamiyetten Önceki Türk Kültür Tarihi ve İslâma Giriş. Edebiyat Fakültesi Mecmuası.
Gülensoy, T. (2007). Türkiye Türkçesindeki Sözcüklerin Köken Bilgisi Sözlüğü. TDK.
Gedikli, Y. (2019). Hun Türkçesi Üzerine Araştırma ve İncelemeler 25: Hunsulara Ait Gorgân Yer Adı, Göktürklere Ait Korgan~ Kurgan, Göktürk ve Uygurlara Ait Koorg ve Kordan Sözlerinin Köken ve Anlamları. Türk Dünyası Araştırmaları, 121(239), 251-282
İlgen, Ab. (2010). Bozkır Göçebelerinde Sosyo-Ekonomik Yapı. Sosyal Siyaset Konferansları Dergisi(49), 817-840.
Kafesoğlu, İ. (1986) Türk Millî Kültürü, Boğaziçi Yayınları.
Kızılözen, C. (2023). Ekleşme Süreci Yarım Kalmış -Gil ile Ağıl, Ahır Sözlerinin Köken Sorunu, Doğumunun 80. Yılında Ahmet Bican Ercilasun Armağanı. TDK.
Mandaloğlu, M. (2014). Bozkır Türklerinde Ekonominin Hayvancılık ve Tarıma Dayalı Olarak Değerlendirilmesi. İnsan ve Toplum Bilimleri Araştırmaları Dergisi, 3(1), 75-93.
Özcan, A. (1999). "ıstabl", TDV İslâm Ansiklopedisi, https://islamansiklopedisi.org.tr/istabl.
Ögel, B. (1998). Dünden Bugüne Türk Kültürünün Gelişme Çağları. Türk Dünyası Araştırmaları Vakfı.
Ögel, B. (2000). Türk kültür tarihine giriş (Cilt. 1). Kültür Bakanlığı.
Tietze, A. (2016). Târihî ve Etimolojik Türkiye Türkçesi Lugati. Türkiye Bilimler Akademisi Yayınları.
Tietze, A. (2019). Târihî ve Etimolojik Türkiye Türkçesi Lugati. Türkiye Bilimler Akademisi Yayınları.
Toparlı, R. Vural, H. Karaatlı, R. (2019). Kıpçak Türkçesi Sözlüğü. TDK.
Ünlü, S. (2012). Hazrezm-Altınordu Türkçesi Sözlüğü. Eğitim Yayınevi.
Ünlü, S. (2012a). Karahanlı Türkçesi Sözlüğü. Eğitim Yayınevi
Ünlü, S. (2013). Çağatay Türkçesi Sözlüğü. Eğitim Yayınevi.
Zahidoğlu, V. (2014). Dede Korkut Kitabı’nda Geçen Ağayıl ve Kaytaban Kelimelerinin Etimolojisi Üzerine. Uluslararası Türkçe Edebiyat Kültür Eğitim (TEKE) Dergisi, 3(3).
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2025 Premium e-Journal of Social Science (PEJOSS)

This work is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License.