BİR GÖÇMEN ENTEGRASYON GÖSTERGESİ OLARAK VATANDAŞLIĞA ERİŞİM POLİTİKASI

Özet

Devletler açısından, vardıkları ülkede önemli sayılara ulaşan göçmenler ve göç olgusu artık görmezden gelinecek bir sorun olmaktan çıkarak hükümetlerin gündemine oturmuştur. Bir taraftan göçü yönetilecek bir unsur olarak görme ve kontrol altına alma çabaları uluslararası boyuta ulaşmışken, diğer taraftan sınırlar içinde bulunan göçmenlerin özellikle entegrasyonuna yönelik politikalar geliştirilmeye başlanmıştır. Göçmenlerin vatandaşlığa kabulünü engelleyen devletler göçmenler açısından ekonomik, sosyal ve demokratik kayıplara neden olurlar. Bu da hem göçmenlerin hem de uluslararası aktörlerin sorunu sıklıkla gündeme getirmesini sağlamaktadır. Bu karşıtlık “yarı vatandaşlık” ve “Avrupa Birliği vatandaşlığı” şeklinde ara çözümlerin ve “ulusaşırı vatandaşlık” gibi modellerin ortaya çıkmasına neden olmuştur. Çalışmanın hedefi, vatandaşlığa erişim konusunda değişimin sınırında olan ülkelerin politikasını analiz etmektir. Çalışmada Göçmen Entegrasyon Politikası İndeksi’nin (Migrant Integration Policy Index-MIPEX) verileri kullanılmıştır. İndekste çeşitli göstergeler üzerinden ülkeler yüzde yirmilik dilimler halinde vatandaşlığa erişim politikalarına göre altı kategoriye alınmıştır. Çalışmada politika değiştirmeye, yani göçmenler için vatandaşlık konusunda adım atmaya yakın olan ülkeler seçilmiştir. Bunlar Yeni Zelanda (92), Lüksemburg ( (79), İzlanda (55), İtalya (40), Hırvatistan(19) ve Suudi Arabistan (0)’dır. Çalışma üç temel başlıkta kurgulanmıştır. Göç, göçmen ve vatandaşlık ilişkisinin incelenmesinin ardından, MIPEX göstergeleri üzerinden göçmenlerin entegrasyon konusuna yer verilmiş ve belirlenen ülkelerin vatandaşlık politikaları tartışılmıştır.