Development of Occupational Health and Safety in Turkey: A Legal Evaluation from the Republic to the Present
Abstract views: 476
/ 
PDF downloads: 58
DOI:
https://doi.org/10.5281/zenodo.10035543Keywords:
Occupational Health and Safety, Occupational Health and Safety Law No. 6331, protection of employeesAbstract
A healthy and safe working environment is the fundamental right of all workers. It is essential to protect the physical and mental integrity of all employees, regardless of their status and field of work. The main responsibility for ensuring occupational health and safety in workplaces belongs to the employer. The limits of this responsibility of the employer are generally determined by public power. Although the emergence of the concept and practices of occupational health and safety is quite old, its development in Turkey is not very old. When the historical process is examined, it is seen that the practices in the sense of occupational health and safety emerged in the last periods of the Ottoman Empire, albeit at a limited level. The reason why these practices are expressed as very limited is both the absence of a working class and the concentration of existing industrialization activities in certain regions. With the adoption of the Republic, the newly established state started efforts to create legislation to facilitate daily life and working life as well as industrialization movements. Regulations on working life are constantly changing depending on the needs and developments that arise over time. The main law in the field of occupational health and safety in Turkey today is the Occupational Health and Safety Law No. 6331. Apart from this Law, there are many regulations that contain direct and indirect provisions on occupational health and safety. However, Law No. 6331 is extremely important in terms of being the basic law on occupational health and safety, gathering the scattered provisions under a single roof and having a wide scope of application in terms of both location and persons.
Downloads
References
Akın, (2012). İş sağlığı ve güvenliğinde danışmanlık hizmetlerinin hukuksal sonuçları. Sicil İş Hukuku Dergisi, 2(18), 33-39.
Akın, (2013). İş sağlığı güvenliği ve alt işverenlik. Yetkin Yayınları.
Aktekin, (2012). İş Sağlığı ve Güvenliği Kanun tasarısında dünden bugüne. Sicil İş Hukuku Dergisi, 1(25), 93-105.
Alli, B. O. (2008). Fundamental principles of occupational health and safety (2. Edition). International Labour Office.
Aydın, U. (2012). İş Sağlığı ve Güvenliği Kanun tasarısı üzerine. Sicil İş Hukuku Dergisi, 2(26), 10-18.
Başbuğ, A. (2013). İşyerlerinde iş sağlığı ve güvenliği. Türkiye Şeker İş Sendikası Yayınları.
Bayram, (2006). Borçlar Kanunu Tasarısı ışığında işverenin işçinin kişiliğini koruma borcu, İş Hukuku ve Sosyal Güvenlik Hukuku Türk Milli Komitesi 30. yıl Armağanı (pp. 11-48). TŞOF Plaka Matbaacılık.
Blanpain, R. (2006). European Labour Law (10.baskı). Kluwer Law İnternational.
Centel, T. (2000). İşçi sağlığı ve iş güvenliği mevzuatı. MESS Yayınları.
Centel, T. (2011). Türk Borçlar Kanunu’nda genel olarak işçinin kişiliğinin korunması. Sicil İş Hukuku Dergisi, 4(24), 13-18.
Çilengiroğlu, O. (2006). AB’ye uyum sürecinde Türkiye’de iş sağlığı ve iş güvenliği. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. İzmir: Dokuz Eylül Üniversitesi.
Demirkaya, S. (2014). İşverenin iş sağlığı ve güvenliğini sağlama borcu ve iş sağlığı ve güvenliği hizmetlerini işyeri (işletme) dışından temini. [Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi]. Sosyal Bilimler Enstitüsü, Anadolu Üniversitesi.
Demirkaya, S. ve Güler, C. (2021). Çalışma yaşamında işçinin kişilik haklarının korunması bağlamında ILO’nun 190 sayılı Şiddet ve Taciz Sözleşmesinin değerlendirilmesi. Çalışma ve Toplum Dergisi, 4(71), 2753-2796.
Ekmekçi, Ö. (2008). Anahatlarıyla İş Sağlığı ve Güvenliği Kanun Tasarı Taslağı. Çimento İşveren Dergisi, 22(3), 4-7.
Erkul, İ ve Karaca, N. (2000). Türk iş hukuku: 1975 sayılı İş Kanunu ve uygulaması. Birlik Ofset.
Gözübüyük, Ş. (2006). Anayasa hukuku (Anayasa metni ve Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi) (14.baskı). Turhan Kitabevi.
Güneş, B. ve Mutlay, B. F. (2011). Yeni Borçlar Kanunu’nun “genel hizmet sözleşmesi”ne ilişkin hükümlerinin İş Kanunu ve 818 sayılı Kanunla karşılaştırılarak değerlendirilmesi. Çalışma ve Toplum Dergisi, 3(30), 231-288.
Gülmez, M. (1991). Türkiye’de çalışma ilişkileri (1936 öncesi dönem) (2.baskı). Türkiye ve Orta Doğu Amme Alacakları Enstitüsü Yayınları: 236. Devlet İstatistik Enstitüsü Matbaası.
Kala, E. S. (2018). Osmanlı Sosyal Güvenlik Hukuku (1865-1923) (Sosyal güvenlik mevzuatı ve sosyal sigortalar kuruluşu) (1.Baskı). Hiperlink Yayınları.
Kaplan, E. T. (2011). Yeni Türk Borçlar Kanunu hükümlerine göre iş ilişkisinde işçinin kişilik haklarının korunması. Sicil İş Hukuku Dergisi, 4(24), 42-55.
Kaysis (n.d.). Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı Mevzuatı Listesi https://kms.kaysis.gov.tr/Home/ Kurum/24304011.
Kılkış, İ. (2014). İş sağlığı ve güvenliği. Dora Yayınları.
Makal, A. (1997). Osmanlı İmparatorluğu’nda çalışma ilişkileri: 1850-1920 Türkiye çalışma ilişkileri tarihi (1.Baskı). İmge Kitabevi.
Makal, A. (1999). Türkiye’ de tek partili dönemde çalışma ilişkileri: 1920-1946 (1. Baskı). İmge Kitabevi.
Makal, A. (2002). Türkiye’ de çok partili dönemde çalışma ilişkileri: 1946-1963 (1. Baskı). İmge Kitabevi
Makal, A., Erdoğdu, S. ve Çelik A. (2018). Çalışma ilişkileri tarihi. Anadolu Üniversitesi Yayınları.
Mollamahmutoğlu, H., Astarlı, M. ve Baysal, U. (2022). İş hukuku. (7.Baskı). Lykeion Yayınları.
Oğuz, (2011). AB Direktifleri ve Türk iş hukukunda iş sağlığı ve güvenliğinde işverenlerin yükümlülükleri ve işçilerin hakları (1. Baskı). Legal Kitabevi.
Özdamar, S. (1996). Çalışma mevzuatı: 1920-1996. Ankara Üniversitesi Basımevi.
Sevimli, K. A. (2013). Türk Borçlar Kanunu m. 417 ve İş Sağlığı ve Güvenliği Kanunu ışığında genel olarak işçinin kişiliğinin korunması. Çalışma ve Toplum Dergisi, 1(36), 107-147.
Sümer, H. H. (2022). İş sağlığı ve güvenliği hukuku (6. Baskı). Seçkin Yayınları.
TMMOB (2012). İşçi sağlığı ve iş güvenliği oda raporu (4. Baskı). Ankamat Matbaacılık.
Tamers, S., Streit, J., Pana Cryan, R., Ray, T., Syron, L., Flynn, M. A., Castillo, Ş., Roth, G., Geraci, C., Guerin, R., Schulte, P., Henn, S., Chnag, C. C., Felknor, S. and Howard, J. (2020). Envisioning the future of work to safeguard the safety, health, and well-being the workforce: A perspective form the CDC’s National Institute for Occupational Safety and Health. American Journal of Industrial Medicine, 63(12), 1065-1084. DOI: 10.1002/ajim.23183.
Tuna, I. (2015). Demokrat parti döneminde çalışma hayatına yönelik düzenlemeler (1950-1960). ASOS Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi, (13), 473-491.
Tokol, A. (1997). Türk endüstri ilişkileri sistemi (1.Baskı). Ezgi Kitabevi.
Tokol, A., Alper, Y., Aytaç, S., Kılkış, İ., Işığıçok, Ö., Yıldız, S., Serdar, A., Arabacı, R., Baştürk, Ş., Yılmazer, I., Özgökçeler, S., Emirgil, B. F., Yıldırım, M., Tartanoğlu, Ş., Dursun, S. (2011). Sosyal politika. (Eds. A. Tokol ve Y. Alper). Dora Yayınları.
Yaşar, S. (2017). İşçi Sigortaları Kurumunun kuruluşu. Sosyal Güvenlik Dergisi, 7(2), 211-232.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2023 Premium e-Journal of Social Science (PEJOSS)
This work is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License.
