Administrators' Levels of Recognition of Human Capital in Schools
Abstract views: 88
/ 
PDF downloads: 32
DOI:
https://doi.org/10.5281/zenodo.10258247Keywords:
Human capital, school administratorAbstract
This research, which was conducted to reveal school administrators' level of recognition of human capital, was conducted in a descriptive survey model. Data were collected by reaching 258 participants from school administrators working in Adıyaman in the 2023-2024 academic year, using an online form with an easily accessible sample selection. As a result of the research, the highest and "very high" level of school administrators' recognition of human capital is in the item "I am aware of students with disciplinary problems." This is followed by the item "I know students in need of special education/training" at the "Very high" level. The lowest average is on the item "I know the private lives of teachers" at the "High" level. In other items, the level of recognition of human capital in schools is at the "High" level. School administrators' level of recognition of human capital is high in all sub-dimensions. However, the highest level is in the dimension of recognizing other characteristics of teachers and students. This was followed by the dimensions of knowing disadvantaged and gifted students, knowing teachers and support staff, and knowing students and parents in terms of socio-economic aspects, while the lowest average was followed by the dimension of knowing talented students in sports activities and fine arts. In general, the general recognition level of human capital was also determined to be high. School administrators' level of recognition of human capital did not differ significantly according to their personal characteristics, marital status, education level and career level. However, school administrators' level of recognition of human capital showed significant differences according to gender, age and working level. It has been determined that school administrators' level of recognition of human capital is higher in all dimensions and in general, depending on their gender. According to the age variable, the human capital recognition level of school administrators aged 31-40 is higher than administrators aged 41 and over in terms of recognizing talented students in sports activities and fine arts. According to the level at which they work, it has been observed that those who work as administrators at the pre-school level know the human capital at a higher level than those who work at other levels. It is thought that the reason for this may be that the number of students, teachers and employees in preschool schools is less than in other schools.
Downloads
References
Aydın, N. (2012). Weberyen Bürokraside Liyakat ve Türk Kamu Bürokrasisinden Bir Kesit: “Siyasetin Bürokrasi İronisi”. Sayıştay Dergisi. 85(Nisan-Haziran), 51-67.
Bal, C. G. (2014). İnsan kaynağını bulma, seçme ve yerleştirme, İ. Bakan. (Editör). İnsan Kaynakları Yönetimi (Birinci Baskı). Ankara: Gazi Kitapevi, 171-185.
Barutçugil, İ. (2004). Stratejik insan kaynakları yönetimi (Birinci Baskı). İstanbul: Kariyer Yayıncılık
Bayhan, V. (2002). Demokrasi ve Sivil Toplum Örgütlerinin Engelleri. Patronaj ve Nepotizm. C.Ü. Sosyal Bilimler Dergisi. 2(1), 89-97.
Berkün, S. ve Y iğitbaş, O. ( 2009). Yerel Yönetim Ç alışanları, İnsan Kaynakları Yönetimi Modelinden Ne kadar Haberdar? Çanakkale Belediyesi Örneği. 4. Ulusal Yerel Yönetimler Sempozyumu Bildiriler Kitabı 2. Ankara: TODAIE, 652-664.
Budak, G. (2008). Yetkinliğe dayalı insan kaynakları yönetimi (Birinci Baskı). İzmir: Fakülteler Kitapevi.
Bulut, Y., Duruel, M. Kara, M. ve Bilbay, Ö. F. (2016). Yerel Yönetimlerde İnsan Kaynaklarının Etkin Yönetimi: Hatay’da Bir Uygulama. Strategic Public Management Journal. 3, 1-24.
Can, H., Kavuncubaşı, Ş. ve Yıldırım, S. (2009). Kamu ve özel kesimde insan kaynakları yönetimi (Altıncı Baskı). Ankara: Siyasal Kitapevi.
Coşkun, B. ve Şekercioğlu, S.L. (2011). Belediyelerde Bireysel Performans Değerlendirme: İzmir İli İlçe Belediyelerinin İncelenmesi. Dokuz Eylül Üniversitesi SBE Dergisi. 13(2), 43-64.
Çöpoğlu, M. (2015). Belediyelerde İnsan Kaynakları Yönetimi ve Endüstri İlişkileri. Bilgi Ekonomisi ve Yönetimi Dergisi. 10(1), 163-182.
Duru, M. ve Korkmaz, N., M. (2013). Performans değerlendirmenin insan kaynakları yönetimindeki önemi üzerine uygulamalı bir araştırma. Anadolu Bil Meslek Yüksekokulu (ABMYO) Dergisi, 3-26.
Eken, M. ve Şen, M. L. (2005). Belediye Personel Sistemi ve Son Gelişmeler. (Ed.: H. Özgür ve M. Kösecik). Yerel Yönetimler Üzerine Güncel Yazılar -1: Reform. 109-129. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım, Ankara.
Ergin, C. (2002). İnsan kaynakları yönetimi - psikolojik bir yaklaşım. Ankara: Academyplus Yayınevi.
Fındıkçı, İ. (2002). İnsan kaynakları yönetimi (Dördüncü Baskı). İstanbul: Alfa Yayınları.
Fukuyama. F. (2008). Devlet İnşası: 21. Yüzyılda Dünya Düzeni ve Yönetişim. (Çev.: Devrim Çetinkasap). İstanbul: Remzi Kitabevi.
Karasar, N. (2016). Bilimsel Araştırma Yöntemi, Nobel Yayınları
Mucuk, İ. (2005). Modern işletmecilik (On beşinci Baskı). İstanbul: Türkmen Kitapevi.
Ömürgönülşen, U. (2017). 6360 Sayılı Kanun Ekseninde Büyükşehir Belediyelerinde Personel Sistemi ve Çalışma Hayatı”. (Ed.: Hamza Ateş ve Mücahit Bıyıkoğlu). Belediye Yönetimi ve Kamusal İlişkiler. İstanbul: Der Yayınları.
Özçelik, E. (2021). Nepotizm (Akraba Kayırmacılığı). (Ed.: C. C. Aktan ve O. K. Acar). 160-177. Kamu Yönetiminde Kayırmacılık. İzmir: SOBİAD Hukuk ve İktisat Araştırmaları Yayınları.
Selvi, Ö. (2012). Bilgi toplumu, bilgi yönetimi ve halkla ilişkiler. Gümüşhane Üniversitesi İletişim Fakültesi Elektronik Dergisi, s.191-214.
Tortop, N., Aykaç, B., Yaman, H., Özer, M. A. (2006). İnsan kaynakları yönetimi. 2. Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık.
Tortop, N., Aykaç, B., Yayman, H. ve Özer, M. A. (2010). İnsan kaynakları yönetimi (Üçüncü Baskı). Ankara: Nobel Yayınları.
Uğur, A. ve Köseoğlu, D. (2017). Belediyelerde İnsan Kaynakları Yönetimine Geçiş: İnsan Kaynakları Birimleri Ve Yöneticilerinin Değişen Rolü Üzerine Bir Araştırma. B.U.Ü. İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi. 36(1), 1-36.
Uğur, A. ve Köseoğlu, D. (2018). Belediyelerde İnsan Kaynakları Yönetimine Geçiş ve Karşılaşılan Sorunlar Üzerine Bir Değerlendirme. Bilgi. 20(1), 147-178.
Ünal, H. ve Gönülaçan, A. (2019). Türkiye'de Eksik İstihdam Edilenlerin Ortak Özelliklerinin Belirlenmesi:Lojistik Regresyon Analizi, Maliye Dergisi, s.128-139.
Yıldırım, M. (2013). Kamu Yönetiminin Kadim Paradoksu: Nepotizm ve Meritokrasi. Sosyal Bilimler Dergisi. 11(2), 353-380.
Yüceyılmaz, H. (2016). Yerel Yönetimlerde Personel Temini ve Norm Kadro Uygulaması: Aydın İli Örneği. [Yayınlanmamış doktora tezi]. Pamukkale Üniversitesi.
Yüksel, Ö. (2000). İnsan Kaynakları Yönetimi. Gazi Kitabevi.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2023 Premium e-Journal of Social Science (PEJOSS)
This work is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License.
