Yöneticilerin Okullardaki İnsan Sermayesini Tanıma Düzeyleri


Özet Görüntüleme: 88 / PDF İndirme: 32

Yazarlar

DOI:

https://doi.org/10.5281/zenodo.10258247

Anahtar Kelimeler:

İnsan sermayesi, okul yöneticisi

Özet

Okul yöneticilerinin insan sermayesini tanıma düzeylerinin ortaya çıkarılması amacıyla yapılan bu araştırma betimsel tarama modelinde yapılmıştır. Adıyaman’da 2023-2024 eğitim yılında görev yapan okul yöneticilerinden 258 katılımcıya kolay ulaşılabilir örneklem seçimiyle çevrimiçi formla ulaşılarak veriler toplanmıştır. Araştırma sonucunda okul yöneticilerinin insan sermayesini tanıma düzeylerinin en yüksek ve “Çok yüksek” düzeyinde “Disiplin sorunlu öğrencilerin farkındayım” maddesindedir. Bunu “Çok yüksek” düzeyinde “Özel eğitim/öğretime muhtaç öğrencileri tanıyorum” maddesi izlemektedir. En düşük ortalama “Yüksek” düzeyinde “Öğretmenlerin özel hayatlarını biliyorum” maddesindedir. Diğer maddelerde okullardaki insan sermayesini tanıma düzeyleri “Yüksek” düzeyindedir. Okul yöneticilerinin insan sermayesini tanıma düzeyleri alt boyutların tamamında yüksek düzeydedir. Bununla birlikte en yüksek düzey öğretmen ve öğrencilerin diğer özelliklerini tanıma boyutundadır. Bunu dezavantajlı ve üstün yetenekli öğrencileri tanıma, öğretmen ve destek personelini tanıma, öğrenci ve veliyi sosyo-ekonomik yönden tanıma boyutları izlerken en düşük ortalama ise sportif faaliyetler ve güzel sanatlarda yetenekli öğrencileri tanıma boyutu izlemiştir. Genel olarak insan sermayesin genel tanıma düzeyi ise yine yüksek düzeyde tespit edilmiştir. Okul yöneticilerinin insan sermayesini tanıma düzeyleri kişisel özelliklerine göre medeni durum, öğrenim düzeyi, kariyer düzeyine göre anlamlı farklılık göstermemiştir. Ancak okul yöneticilerinin insan sermayesini tanıma düzeyleri cinsiyet, yaş ve çalışılan kademeye göre anlamlı farklılık göstermiştir. Okul yöneticilerinin insan sermayesini tanıma düzeylerinin cinsiyetlerine göre bütün boyutlar ve genel olarak daha yüksek düzeyde insan sermayesini tanıdıkları tespit edilmiştir. Yaş değişkenine göre sportif faaliyetler ve güzel sanatlarda yetenekli öğrencileri tanıma boyutunda yaşları 31-40 olan okul yöneticilerinin insan sermayesini tanıma düzeyleri 41 yaş ve üstündeki yöneticilerden daha yüksektir. Çalıştıkları kademeye göre okul öncesi kademesinde yöneticilik yapanların diğer kademelerde görev yapanlardan daha yüksek düzeyde insan sermayesini tanıdıkları görülmüştür. Bunun nedeni okulöncesi okullarında öğrenci, öğretmen ve çalışan sayısının diğer okullardan daha az olması olabileceği düşünülmektedir.

İndirmeler

İndirme verileri henüz mevcut değil.

Referanslar

Aydın, N. (2012). Weberyen Bürokraside Liyakat ve Türk Kamu Bürokrasisinden Bir Kesit: “Siyasetin Bürokrasi İronisi”. Sayıştay Dergisi. 85(Nisan-Haziran), 51-67.

Bal, C. G. (2014). İnsan kaynağını bulma, seçme ve yerleştirme, İ. Bakan. (Editör). İnsan Kaynakları Yönetimi (Birinci Baskı). Ankara: Gazi Kitapevi, 171-185.

Barutçugil, İ. (2004). Stratejik insan kaynakları yönetimi (Birinci Baskı). İstanbul: Kariyer Yayıncılık

Bayhan, V. (2002). Demokrasi ve Sivil Toplum Örgütlerinin Engelleri. Patronaj ve Nepotizm. C.Ü. Sosyal Bilimler Dergisi. 2(1), 89-97.

Berkün, S. ve Y iğitbaş, O. ( 2009). Yerel Yönetim Ç alışanları, İnsan Kaynakları Yönetimi Modelinden Ne kadar Haberdar? Çanakkale Belediyesi Örneği. 4. Ulusal Yerel Yönetimler Sempozyumu Bildiriler Kitabı 2. Ankara: TODAIE, 652-664.

Budak, G. (2008). Yetkinliğe dayalı insan kaynakları yönetimi (Birinci Baskı). İzmir: Fakülteler Kitapevi.

Bulut, Y., Duruel, M. Kara, M. ve Bilbay, Ö. F. (2016). Yerel Yönetimlerde İnsan Kaynaklarının Etkin Yönetimi: Hatay’da Bir Uygulama. Strategic Public Management Journal. 3, 1-24.

Can, H., Kavuncubaşı, Ş. ve Yıldırım, S. (2009). Kamu ve özel kesimde insan kaynakları yönetimi (Altıncı Baskı). Ankara: Siyasal Kitapevi.

Coşkun, B. ve Şekercioğlu, S.L. (2011). Belediyelerde Bireysel Performans Değerlendirme: İzmir İli İlçe Belediyelerinin İncelenmesi. Dokuz Eylül Üniversitesi SBE Dergisi. 13(2), 43-64.

Çöpoğlu, M. (2015). Belediyelerde İnsan Kaynakları Yönetimi ve Endüstri İlişkileri. Bilgi Ekonomisi ve Yönetimi Dergisi. 10(1), 163-182.

Duru, M. ve Korkmaz, N., M. (2013). Performans değerlendirmenin insan kaynakları yönetimindeki önemi üzerine uygulamalı bir araştırma. Anadolu Bil Meslek Yüksekokulu (ABMYO) Dergisi, 3-26.

Eken, M. ve Şen, M. L. (2005). Belediye Personel Sistemi ve Son Gelişmeler. (Ed.: H. Özgür ve M. Kösecik). Yerel Yönetimler Üzerine Güncel Yazılar -1: Reform. 109-129. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım, Ankara.

Ergin, C. (2002). İnsan kaynakları yönetimi - psikolojik bir yaklaşım. Ankara: Academyplus Yayınevi.

Fındıkçı, İ. (2002). İnsan kaynakları yönetimi (Dördüncü Baskı). İstanbul: Alfa Yayınları.

Fukuyama. F. (2008). Devlet İnşası: 21. Yüzyılda Dünya Düzeni ve Yönetişim. (Çev.: Devrim Çetinkasap). İstanbul: Remzi Kitabevi.

Karasar, N. (2016). Bilimsel Araştırma Yöntemi, Nobel Yayınları

Mucuk, İ. (2005). Modern işletmecilik (On beşinci Baskı). İstanbul: Türkmen Kitapevi.

Ömürgönülşen, U. (2017). 6360 Sayılı Kanun Ekseninde Büyükşehir Belediyelerinde Personel Sistemi ve Çalışma Hayatı”. (Ed.: Hamza Ateş ve Mücahit Bıyıkoğlu). Belediye Yönetimi ve Kamusal İlişkiler. İstanbul: Der Yayınları.

Özçelik, E. (2021). Nepotizm (Akraba Kayırmacılığı). (Ed.: C. C. Aktan ve O. K. Acar). 160-177. Kamu Yönetiminde Kayırmacılık. İzmir: SOBİAD Hukuk ve İktisat Araştırmaları Yayınları.

Selvi, Ö. (2012). Bilgi toplumu, bilgi yönetimi ve halkla ilişkiler. Gümüşhane Üniversitesi İletişim Fakültesi Elektronik Dergisi, s.191-214.

Tortop, N., Aykaç, B., Yaman, H., Özer, M. A. (2006). İnsan kaynakları yönetimi. 2. Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık.

Tortop, N., Aykaç, B., Yayman, H. ve Özer, M. A. (2010). İnsan kaynakları yönetimi (Üçüncü Baskı). Ankara: Nobel Yayınları.

Uğur, A. ve Köseoğlu, D. (2017). Belediyelerde İnsan Kaynakları Yönetimine Geçiş: İnsan Kaynakları Birimleri Ve Yöneticilerinin Değişen Rolü Üzerine Bir Araştırma. B.U.Ü. İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi. 36(1), 1-36.

Uğur, A. ve Köseoğlu, D. (2018). Belediyelerde İnsan Kaynakları Yönetimine Geçiş ve Karşılaşılan Sorunlar Üzerine Bir Değerlendirme. Bilgi. 20(1), 147-178.

Ünal, H. ve Gönülaçan, A. (2019). Türkiye'de Eksik İstihdam Edilenlerin Ortak Özelliklerinin Belirlenmesi:Lojistik Regresyon Analizi, Maliye Dergisi, s.128-139.

Yıldırım, M. (2013). Kamu Yönetiminin Kadim Paradoksu: Nepotizm ve Meritokrasi. Sosyal Bilimler Dergisi. 11(2), 353-380.

Yüceyılmaz, H. (2016). Yerel Yönetimlerde Personel Temini ve Norm Kadro Uygulaması: Aydın İli Örneği. [Yayınlanmamış doktora tezi]. Pamukkale Üniversitesi.

Yüksel, Ö. (2000). İnsan Kaynakları Yönetimi. Gazi Kitabevi.

İndir

Yayınlanmış

2023-11-30

Nasıl Atıf Yapılır

Şaşmaz, R., Köroğlu, F., Yücesoy, Y., Başlı, L., Demir, S., & Yılmaz, A. (2023). Yöneticilerin Okullardaki İnsan Sermayesini Tanıma Düzeyleri. Premium E-Journal of Social Sciences (PEJOSS), 7(36), 1750–1763. https://doi.org/10.5281/zenodo.10258247