Topic Continuity and Reference Management: A Pragmatics-Based Approach to the Interlanguages of Learners of Turkish as a Foreign Language
Abstract views: 64
/ 
PDF downloads: 68
DOI:
https://doi.org/10.5281/zenodo.13151446Keywords:
Coherence, Reference Management, Interlanguage, Turkish as a Foreign Language, PragmaticsAbstract
Coherence, one of the criteria that a text must have to be considered as a "text", refers to the semantic connection of linguistic codes in the text with each other and with the outer world. When creating their texts, language users construct them by selecting appropriate linguistic tools to refer to the entities to ensure coherence. These linguistic tools are grammatical forms used to ensure that the referral system in the text producer's mind is understood correctly and appropriately by the text receiver. The traceability of the referral system ensures that the text is clear and understandable. These forms include referential tools such as Full Noun Phrases, Pronouns and Zero Anaphora, which are important for the text receiver to understand who or what is being talked about, who the event/situation is about. Therefore, the text producer creates a tracking pattern using these tools on the cognitive level. The referral pattern and the functions of referrals can vary between languages. This study examines the use of referential linguistic tools in narrative written texts constructed by English-speaking learners of Turkish as a foreign language. The database consists of narrative texts obtained from English-speaking learners of Turkish and native Turkish speakers. This study aims to investigate the distribution of referential elements such as Full NPs, Pronouns, and Zero Anaphora in narrative texts produced by learners of Turkish as a foreign language. It also aims to describe the management of these elements by learners in the process of creating a text, and thus to obtain findings related to their interlanguages and discourse acquisition. To achieve these aims, the texts produced by learners of Turkish as a foreign language are compared to a referral pattern model created in light of the findings obtained from native Turkish speakers forming the database of the study.
Downloads
References
Aktaş, T. (2004). Yabancı Dil Öğretiminde İletişimsel Yeti. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 12, 45-57.
Ariel, M. (1990). Accesssing Noun Phrase Antecedents. New York: Routledge.
Ariel, M. (2001). Accessibility Theory: An Overview. Text Representation. T. Sanders, J. Schilperoord, W. Spooren (Eds.) Linguistic and Psycholinguistic Aspect. Amsterdam/Philadelphia: John Benjamins. 27- 87.
Atak, A. & Sülüşoğlu, B. (2016). Gazete Reklam Metinleri Yoluyla Tamlamaların Öğretilmesi. International Journal Of Language Academy. 4 (1), 227-237.
Aydın, Ö. (1992). Anadili İngilizce Olan Öğrencilerde Türkçenin Sözdizimine İlişkin Olumsuz Aktarım Yanlışları. [Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi]. SB Enstitüsü, Ankara Üniversitesi.
Beaugrande, R.A ve Dressler, W. U. (1981). Introduction to Text Linguistics. New York: Longman.
Belet, Ş. D. (2009). İki Dilli Türk Öğrencilerin Ana Dili Türkçeyi Öğrenme Durumlarına İlişkin Öğrenci, Veli ve Öğretmen Görüşleri Fjell İlköğretim Okulu Örneği. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. 21, 71-85.
Bhatia, V. K. (2004). Worlds of Written Discourse: A Genre-Based View. London: Continuum International.
Bilgen, S. (2002). Ulusal Dilde Eğitim. Çağdaş Türk Dili Dergisi. 174, 403-408.
Bölükbaş, F. (2004). Yansıtıcı Öğretim ile Yabancı Dil Olarak Türkçe Öğretimi. Dünyada Türkçe Öğretimi Sempozyumu 6. 15-16 Nisan 2004. Ankara.
Büyükaslan, A. (2007). Yabancı Dil Türkçenin Öğretilmesinde Yeni Yöntemler: Bilişim uygulamaları, çözüm önerileri. 1. Uluslararası Bilgisayar ve Öğretim Teknolojileri Sempozyumu. 16-18 Mayıs 2007. Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi. http://turcologie.u-strasbg.fr/dets/images/travaux/ali%20buyukaslan.%20yabanci%20dil%20turkce.pdf
Chafe, W. (1976) Givenness, Contrastiveness, Definiteness, Subjects, Topics, and Point of View. New York: Academic Press.
Chafe, W. (1980). The Pear Stories: Cognitive, Cultural and Linguistic Aspects of Narrative Production. Norwood, NJ: Ablex.
Chafe, W. (1987). Cognitive Constraints on Information flow. Tomlin, R. S. (Ed.) Coherence and Grounding in Discourse. Amsterdam: John Benjamins.
Chafe, W. (1994). Discourse, Consciousness and Time. Chicago: University of Chicago Press.
Cumming, S. ve Ono, T. (1997). Discourse and Grammar. T. A. Van Dijk (Ed.) Discourse as Structure and Process. 112-137. London: Sage.
Ellis, R. (1995). The Study of Second Language Acquisition. Oxford: Oxford University Press.
Erguvanlı, E. E. (1986). The Function of Word Order in Turkish Grammar. Berkeley: University of California Press.
Erkü, F. (1983). Discourse Pragmatics and Word Order in Turkish. Doktora Tezi. Minnesota Üniversitesi.
Fidan, Ö. (2005). Dilbilgisi Öğretiminde Söylem-Dilbilgisi Yaklaşımı: Eski köye yeni adet mi, yoksa biz bunu zaten yapıyoruz mu? TÖMER Dil Dergisi 128, 25-37. https://doi.org/10.1501/Dilder_0000000033
Fox, B. (1987). Discourse Structure and Anaphora. Written and conversational English. Cambridge: Cambridge University Press.
Givón, T. (1983). Topic Continuity In Discourse: An introduction. T. Givón (Ed.) Topic Continuity in Discourse: A Quantitative Cross-Language Study. Amsterdam: John Benjamins Publishing. 1-42.
Givón, T. (1989). The Grammar of Referential Coherence as Mental Processing Instructions. Technical Report No. 89-7. Eugene: University of Oregon.
Givón, T. (1990). Syntax: A Functional-Typological Introduction. V. 2. Amsterdam: John Benjamins.
Givón, T. (1995). Coherence in Text vs. Coherence in Mind, T. Givón & M. A. Gernsbacher (Ed.). Coherence in spontaneous text. Amsterdam/Philadelphia: John Benjamins. 9-115.
Göçer, Ali (2007). Türkçenin Yabancı Dil Olarak Öğretiminde Kullanılan Ders Kitaplarının Ölçme ve Değerlendirme Açısından İncelenmesi. Dil Dergisi, 137, 30-48.
Halliday, M. A. K. ve Hasan, R. (1976). Cohesion in English. London: Longman.
Halliday, M.A.K., & Hasan, R. (1985). Language, Context, and Text: Aspects of Language in a Social-semiotic Perspective. Oxford: Oxford University Press.
Hendriks, H. (1998). Reference to Person and Space in Narrative Discourse: A Comparison of Adult Second Language and Child First Language Acquisition. Studi Italiani di Linguistica Teorica e Applicata. Anno XXVII.(1), 67-86.
Hengirmen, M. (1993). Almanlara Türkçe Öğretimi: Kuram ve Uygulama. [Yayınlanmamış Doktora Tezi]. (25912), SB Enstitüsü, Ankara Üniversitesi.
Hengirmen, M. (1993). Türkçenin yabancı dil olarak öğretimi. A.Ü. TÖMER Dil Dergisi. 10, 5-9.
Hickmann, M. (2002). Children’s Discourse: Person, Space And Time Across Languages. Cambridge: Cambridge University Press.
Hirst, G. (1981). Discourse-Oriented Anaphora Resolution in Natural Language Understanding. A Review. American Journal of Computational Linguistics 7 (2), 85-98.
Hoek, K. (1997). Anaphora and Conceptual Structure. University of Chicago Press
Hoey, M. (1991). Patterns of Lexis in Text. Oxford: Oxford University Press.
Hughes, R. ve McCarthy M. J. (1998). From sentence to discourse: Discourse grammar and English language teaching. TESOL Quarterly 32(2), 263-287.
İşsever, S. (2000). Türkçede Bilgi Yapısı. [Yayınlanmamış Doktora Tezi]. (94667), SB Enstitüsü, Ankara Üniversitesi.
İşsever, S. (2002). Türkçe Bilimsel Metinlerde ‘Konu’. Uzun, L. & E. Huber. (Eds.) Türkçede Bilgi Yapısı ve Bilimsel Metinler. Essen: Die Blaue Eule Verlag. 117-130.
Kesici, Y. (2003). Aradilsel Gramer Hatalarına Dayalı Olarak İngilizce Öğrenmekte Olan Türk Öğrencilerin Aradili Üzerine Bir Çalışma. [Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi]. (132891), SB Enstitüsü, Hacettepe Üniversitesi.
Klein, W. ve Stutterheim C. (1991). Text Structure and Referential Movement. Sprache und Pragmatik. 22, 1-32.
Köse, D. (2004). Yabancı Dil Öğretiminde Ortak Ölçütler ve TÖMER. Dil Dergisi, 125, 24-32.
Köse, D. (2007). Ortak Başvuru Metni’ne Uygun Türkçe Öğretiminin Başarıya Ve Tutuma Etkisi. Manas Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 18, 107-118.
Labov, W. (1972). Language in the Inner City. Philadelphia: University of Pennsylvania Press.
Lambrecht, K. (1994). Information Structure and Sentence Form. Cambridge: Cambridge University Press.
Lindberg, I. (1995). Referential Choice in Swedish Narrative Discourse. Referential Strategies in the Narratives of Finnish-Swedish Bilingual Students. Scandinavian Working Papers on Bilingualism 10, 1-104
Memiş, M. ve Şentürk, R. (2023). Edimbilimin Dil Öğretimine Katkıları. Korkut Ata Türkiyat Araştırmaları Dergisi, 1, 239-265.
Miller, C. R. (1984). Genre as social action. Quartetly Journal of Speech. 70, 151-167.
Nistov, I. (2001). Reference Continuation in L2 Narratives of Turkish Adolescents in Norway. L. T. Verheoeven, S. Stromquvist (Eds.). Narrative Development in a Multilingual Concept. John Benjamins. 51-86.
Oktar, L. ve Yağcıoğlu, S. (1997). Türkçede Söylem Yapısı ve Artgönderim. 8. Uluslararası Türk Dilbilimi Konferansı Bildirileri. 7(9), 331-345.
Pica, T. (2005). Second Language Acquisition Research and Applied Linguistics. Hinkel E. (Eds), Handbook of Research in Second Language Teaching and Learning. N.J.: L. Erlbaum Associates, Inc. 263-280.
Polat, Y. (2002). Yabancı Dil Olarak Türkçe Öğretiminde Konuşma Öğretimi ve Edim Sözler. Anadili Dil Kültürü ve Eğitim Dergisi, 2, 62-75.
Ruhi, Ş. (2002). Konu ve Erişim Hiyerarşisi. L. Uzun ve E. Huber (haz.) Türkçede Bilgi Yapısı ve Bilimsel Metinler. Essen. Die Blaue Eule Verlag. 79-89.
Sarıtosun, N. (1993). Yabancı Dilde Eğitim ve Bilim Dili Olarak Türkçe. II. Ulusal Makina Mühendisliği ve Eğitimi Sempozyumu Rapor ve Bildiriler Kitabı. İstanbul: İstanbul Teknik Üniversitesi. 67-78.
Selinker, L. (1972) Interlanguage. International Review of Applied Linguistics, 10, 209-231
Spada, N. ve Lightbrown P. M. (2003). How Languages are Learned. (Revised Edition) Oxford: Oxford University Press.
Tosun, C. (2005). Türkçenin Yabancı Dil olarak Öğretilmesi. Journal of Language and Linguistic Studies. 1 (1), 22-28.
Uzun, N. E. (2006). Türkçenin Öğretilmesi İçin Soru Tümcesi Üzerine Bir Sınıflama Denemesi. Dil Dergisi, 131, 15-32. https://doi.org/10.1501/Dilder_0000000051.
Widdowson, H. G. (1978). Teaching Language as Communication. London: Oxford University Press.
Yüce, S. (2005). İletişim ve Dil: Yöntemler, Avrupa Dil Portföyü Türkçenin Yabancı Dil Olarak Öğretimi. Journal of Language and Linguistic Studies. 1 (1), 81-88.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2024 Premium e-Journal of Social Science (PEJOSS)
This work is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License.
