Türkiye’de Demokrasi, Çevre Ve Ekonomik Büyüme İlişkisi
Özet Görüntüleme: 115
/ 
PDF İndirme: 64
DOI:
https://doi.org/10.5281/zenodo.10459376Anahtar Kelimeler:
Ekonomik Büyüme, Demokrasi, Hatemi-j eşbütünleşme, FMOLSÖzet
Bilgi toplumu ile beraber fiziki sermayenin ekonomik büyümeyi sağlasa da bu büyümenin sürdürülebilir hale gelmesinde tek başına yeterli olmadığı görülmüştür. Bu çalışmanın amacı da fiziki sermaye dışında ekonomik büyümeye etki edebilecek çevre ve demokrasi değişkenlerinin ekonomik büyüme üzerindeki etkisini Türkiye özelinde ampirik olarak ortaya koymaktır. Çalışma veri kısıtı nedeni ile 2006 yılından 2022 yılına kadar elde edilen yıllık verileri kapsamakta olup ekonomik büyümenin göstergesi olarak GSYİH ve kişi başı GSYİH, çevre değişkenin göstergesi olarak kişi başı CO2 salınım miktarı, demokrasi değişkeni olarak 8 farklı göstergenin toplamından oluşan indeks kullanılmıştır. Uzun dönemli ilişkinin varlığı Hatemi-J eşbütünleşme analizi ile incelenirken bu ilişkiyi sayısal olarak ifade etmek için FMOLS katsayı tahmincisinden yararlanılmıştır. Elde edilen bulgular demokrasi, çevre ve ekonomik büyüme arasında uzun dönemli bir ilişkinin varlığını ampirik olarak ortaya koyarken Türkiye’de demokrasi ve ekonomik büyüme arasındaki zayıf, çevre ve ekonomik büyüme arasında güçlü bir ilişkinin varlığını ortaya koymuştur.
İndirmeler
Referanslar
Acaravcı, A. ve Erdoğan S. (2015). Türkiye’de demokrasi, reel gelir ve dışa açıklık arasındaki uzun dönemli ve nedensel ilişkiler. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 12(31), 358-370.
Acemoglu, D., Naidu, S., Restrepo, P., ve Robinson, J. A. (2019). Democracy does cause growth. Journal of Political Economy, 127(1), 47-100.
Altay, H. ve Çelebioğlu F. (2011). Spatial analysis of relations among democracy, economic freedom and economik growth: A research on the European countries. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 16(2), 219-234.
Barış, S. ve Erdoğmuş, M. (2018). 21. yüzyılda demokrasi ve ekonomik büyüme ilişkisi: Bir literatür incelemesi. Süleyman Demirel Üniversitesi Vizyoner Dergisi, 9(20), 83-102.
Başar, S. ve Yıldız, Ş. (2012). İktisadi büyümenin demokratikleşmeye etkisi üzerine bir araştırma. Kafkas Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 3(3), 9-38.
Benhabib, J., Corvalan, A., ve Spiegel, M. M. (2013). Income and democracy: Evidence from nonlinear estimations. Economics Letters, 118(3), 489-492.
Beşkaya, A. ve Manan, Ö. (2009). Ekonomik özgürlükler ve demokrasi ile ekonomik performans arasındaki ilişkinin zaman serileri ile analizi: Türkiye örneği. ZKÜ Sosyal Bilimler Dergisi, 5(10), 47-76.
Bilecen, H. ve Kibis, E. Y. (2012). Economic growth and democracy in Turkey. Yönetim Bilimleri Dergisi, 10(20), 137-155.
Drury, A. C., Krieckhaus, J. ve Lusztig, M. (2006). Corruption, democracy, and economic growth. International Political Science Review, 27(2), 121-136.
Engle, R. F., ve Granger, C. W. (1987). Co-integration and error correction: representation, estimation, and testing. Econometrica: Journal of the Econometric Society, 251-276.
Erkuş, S. & Karamelikli, H. (2016) . Türkiye’de Demokrasi ve İktisadi Büyüme Arasındaki Uzun Dönemli İlişki. https://www.researchgate.net/profile/SefaErkus/publication/308779726
Freedom House.(2023). Data. https://freedomhouse.org/report/freedom-world#Data
Gregory, A. W., ve Hansen, B. E. (1996). Residual-based tests for cointegration in models with regime shifts. Journal of econometrics, 70(1), 99-126.
Hatemi-J, A. (2008). Tests for cointegration with two unknown regime shifts with an application to financial market integration. Empirical Economics, 35(3), 497-505.
Hayaloğlu, P. (2015). MINT ülkelerinde demokrasi ekonomik büyümeyi nasıl etkilemektedir?. Uluslararası Ekonomi ve Yenilikler Dergisi, 1(1), 17-29.
Jamali, K., Wandschneider, K., ve Wunnava, P. V. (2007). The effect of political regimes and technology on economic growth. Applied Economics, 39(11), 1425-1432.
Jaunky, V. C. (2013). Democracy and economic growth in Sub-Saharan Africa: A panel data approach. Empirical Economics, 45(2), 987-1008.
Johansen, S. (1988). Statistical analysis of cointegration vectors. Journal of Economic Dynamics and Control, 12(2-3), 231-254.
Johansen, S. (1991). Estimation and hypothesis testing of cointegration vectors in Gaussian vector autoregressive models. Econometrica: Journal of the Econometric Society, 1551-1580.
Karaca, C. (2012). Ekonomik kalkınma ve çevre kirliliği ilişkisi: Gelişmekte olan ülkeler üzerine ampirik bir analiz. ÇÜ Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 21(3), 139-156.
Keskin, F. B. A. (2023). Çok partili hayata geçişin sosyolojisi. SDE akademi dergisi, 3(1), 57-77.
Lee, J., ve Strazicich, M. C. (2003). Minimum lagrange multiplier unit root test with two structural breaks. Review of economics and statistics, 85(4), 1082-1089.
Lumsdaine, R. L., ve Papell, D. H. (1997). Multiple trend breaks and the unit-root hypothesis. Review of economics and Statistics, 79(2), 212-218.
Maki, D. (2012). Tests for cointegration allowing for an unknown number of breaks. Economic Modelling, 29(5), 2011-2015.
Masaki, T., ve Van de Walle, N. (2014). The impact of democracy on economic growth in sub-Saharan Africa. WIDER Working Paper, 1982-2012.
Oliva, M. A., ve Rivera‐Batiz, L. A. (2002). Political institutions, capital flows, and developing country growth: An empirical investigation. Review of Development Economics, 6(2), 248-262.
Önder, F. (2023). Türkiye’de demokrasi ve ekonomik büyüme ilişkisinin ampirik analizi. Gaziantep University Journal of Social Sciences, 22(Cumhuriyet'in 100. Yılı Özel Sayısı), 386-398.
Özdemir, B. (2009). Küresel kirlenme sürdürülebilir ekonomik büyüme ve çevre vergileri. Maliye Dergisi, 156(1), 1-36.
Papaioannou, E., ve Siourounis, G. (2008). Democratisation and growth. The Economic Journal, 118(532), 1520-1551.
Phillips, P. C., ve Hansen, B. E. (1990). Statistical inference in instrumental variables regression with I (1) processes. The Review of Economic Studies, 57(1), 99-125.
Rachdi, H., ve Saidi, H. (2015). Democracy and economic growth: Evidence in MENA countries. ProcediaSocial and Behavioral Sciences, 191, 616-621.
Razmi M. J. ve Refaei R. (2013). The effect of trade openness and economic freedom on economic growth: The case of middle east and east asian countries. International Journal of Economics and Financial Issues, 3(2), 376-385.
Saatcioğlu, C. ve Karaca, O. (2015). İktisadi kalkınmanın demokrasi üzerindeki etkisi: Panel veri analizi. Atatürk Üniversitesi İİBF Dergisi, 29(4), 775-796.
Sucu, M. B. (2017). Yükselen piyasa ekonomilerinde ekonomik özgürlük, büyüme ve kalkınma ilişkisi: Bir panel veri analizi. Bulletin of Economic Theory and Analysis, 2(2), 135-167.
Şahin, İ. (2016). Türkiye’de 1980-2015 yılları arası demokrasi, ekonomik özgürlük ve yolsuzlukların ekonomik büyümeye etkileri. Çankırı Karatekin Üniversitesi İİBF Dergisi, 6 (2), 317-334.
Şahin, Y. (2000). Ekonomik büyüme-çevre ilişkisi üzerine bir değerlendirme. Mülkiye, 220(24), 339-347.
Tavares, J. ve Wacziarg, R. (2001). How democracy affects growth. European Economic Review, 45, 1341-1378.
Ulucak, R. ve Erdem, E. (2012). Çevre-İktisat ilişkisi ve Türkiye’de çevre politikalarının etkinliği. Akademik Araştırmalar ve Çalışmalar Dergisi, 6(4), 78-98.
Williams, K. (2017). Does democracy dampen the effect of finance on economic growth?. Empirical Economics, 52(2), 635-658.
World Bank. (2023). Çevre Göstergeleri, www.databank.worldbak.com
World Bank. (2023). Kalkınma Göstergeleri, www.databank.worldbak.com
Zivot, E., ve Andrews, D. W. (1992). Further evidence on the great crash, the oil-price shock, and the unit-root hypothesis. Journal of business & economic statistics, 251-270.
Zouhaier, H., Karim, K. M. (2012). Democracy, investment and economic growth. International Journal of Economics and Financial Issues, 2(3), 233-240.
İndir
Yayınlanmış
Nasıl Atıf Yapılır
Sayı
Bölüm
Lisans
Telif Hakkı (c) 2023 Premium e-Journal of Social Science (PEJOSS)
Bu çalışma Creative Commons Attribution 4.0 International License ile lisanslanmıştır.
