Yerel Yönetimlerde Stratejik Planlama: Kocaeli ve Ontario London Örnekleri Üzerine Karşılaştırmalı Bir İnceleme
Özet Görüntüleme: 17
/ 
PDF İndirme: 8
DOI:
https://doi.org/10.5281/zenodo.17014138Anahtar Kelimeler:
Stratejik Yönetim, Stratejik Planlama, Yerel Yönetimler, Sürdürülebilirlik, KatılımcılıkÖzet
Bu çalışma, küresel dinamiklerin yerel yönetimlere yüklediği karmaşık yönetim sorumlulukları bağlamında, stratejik planlamanın büyükşehir düzeyindeki işlevini Kocaeli (2025-2029) ve Ontario London (2023-2027) örnekleri üzerinden karşılaştırmalı olarak incelemektedir. Araştırmanın önemi, stratejik planların yalnızca yasal bir zorunluluk mu yoksa kentsel vizyon, katılımcılık ve hizmet kalitesini artıran etkin bir yönetim aracı mı olduğu sorusuna yanıt aramasından kaynaklanmaktadır. Çalışmanın amacı, iki farklı idari ve hukuki yapıya sahip büyükşehir yönetiminin stratejik planlama yaklaşımlarını misyon-vizyon, stratejik öncelikler, performans göstergeleri, katılımcılık, izleme-değerlendirme ve sürdürülebilirlik-yenilikçilik boyutlarında analiz etmektir. Nitel araştırma yaklaşımıyla, ikincil veri analizi ve betimsel analiz yöntemi kullanılarak her iki belediyenin resmî stratejik plan belgeleri tematik olarak incelenmiş, ardından benzerlikler ve farklılıklar ortaya konmuştur. Bulgular, Ontario London’un stratejik ortaklıklar, yenilikçi ekonomik kalkınma politikaları ve sürdürülebilir büyüme planlamasında öne çıkan, bütünleşik ve ölçülebilir bir yönetişim modeli sunduğunu; Kocaeli’nin ise çevresel sürdürülebilirlik, altyapı yatırımları ve hizmet odaklı dijital dönüşüm vizyonu geliştirmede güçlü bir performans sergilediğini ortaya koymaktadır. Özellikle Kocaeli’nin, planlama sürecinde paydaşlardan topladığı geniş ölçekli veriler ve bu verileri şeffaf biçimde paylaşma yaklaşımı, katılımcılık ilkesinin somut bir göstergesi olarak öne çıkmaktadır. Bu durum, yerel yönetimlerde veri temelli politika üretiminin önemini pekiştirmektedir. Bu bağlamda, çalışma, farklı bağlamlarda stratejik planlamanın kentsel yönetim kapasitesine etkilerine dair özgün bir karşılaştırmalı analiz sunmaktadır.
İndirmeler
Referanslar
Acar, A. (2003). Stratejik yönetim ve kamuda uygulanan stratejiler. Sosyal Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 3(6), 1-15.
Aşgin, S., & Yaman, K. (2019). Türkiye’de bakanlıkların stratejik plan uygulamalarında mevcut yapı ve sürecin değerlendirilmesi. Journal of Academic Value Studies, 4(19), 449-466.
Aydın, G. & Önder, M. (2020). Kamu Yönetiminde Güncel Sorunlar, Tartışmalar ve Çözüm Önerileri. Emre Akçagündüz ve Ömür Aydın, (Ed.) Türk kamu yönetiminde planlama: mevcut durum, sorunlar ve çözüm önerileri (s. 507-547). Nobel Yayınevi.
Aydın, G., Nyadera, I. N., & Önder, M. (2020). Strategic management in Turkey’s public sector: Reforms and application issues. Public Organization Review, 20(4), 719-734.
Bayraktar, E., Turan, E., & Çetin, S. (2020). Stratejik yönetim kültürü ve belediyeler: TR82 bölgesi belediyeleri üzerine bir inceleme. Kastamonu Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 22(1), 56-90.
Bramwell, B. (1997). Strategic planning before and after a mega-event. Tourism management, 18(3), 167-176.
Bryson, J. M. (2018). Strategic planning for public and nonprofit organizations: A guide to strengthening and sustaining organizational achievement. Fifth Edition, John Wiley & Sons.
City of London Corporation. (2023). “Strategic plan 2023-2027 city of London”. https://london.ca/sites/default/files/2023-04/sCofL_StrategicPlan_Digital%20fınal%20fınal .pdf.
Coşkun, B., & Yıldırım, Ç. P. (2018). Türkiye’de stratejik planlama: son dönem gelişmelerin incelenmesi. Strategic Public Management Journal, 4(8), 1-16. https://doi.org/10.25069/spmj.492784.
Coşkun, S., & Gündüz, O. (2020). Bir Kamu Politikası Transferi Örneği Olarak Türk kamu yönetiminde stratejik planlama. Bolu Abant İzzet Baysal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 20(1), 277-301. https://doi.org/10.11616/basbed.v20i53206.682953.
Demirkaya, Y. (2015). Strategic planning in the Turkish public sector. Transylvanian Review of Administrative Sciences, 11(S1), 15-29.
Dinçer, Ömer ve Yılmaz, Cevdet (2003). Değişimin yönetimi için yönetimde değişim: kamu yönetiminde yeniden yapılanma: 1, T.C. Başbakanlık.
DPT. (2006). Kamu idareleri için stratejik planlama kılavuzu. Devlet Planlama Teşkilatı. https://strateji.duzce.edu.tr/Dokumanlar/strateji/Stratejikplan/stratejik_planlama_kilavuzu.pdf.
Efe, Ş. (2012). Kamuda stratejik planlamaya dayalı performans yönetimi: Türkiye uygulaması ve sorunlar. Sayıştay Dergisi, (87), 121-142.
Eren, V., Orhan, U., & Dönmez, D. (2014). Üniversitelerde stratejik planlama süreci: devlet ve vakıf üniversitelerinde karşılaştırmalı bir araştırma. Amme İdaresi Dergisi, 47(2). 121-143.
Gedikkaya, M. T., & Akçakaya, M. (2018). Kamu örgütlerinde stratejik planlama: Türkiye İş Kurumu örneği (2008-2017). Gazi İktisat ve İşletme Dergisi, 4(3), 145-160. https://doi.org/10.30855/gjeb.2018.4.3.002.
Gordon, G. L. (2013). Strategic planning for local government. ICMA Publishing.
İzci, F. & Yıldız, M. Ş. (2020). Yöneticilerin stratejik yönetim algısının Van ve Gaziantep büyükşehir belediyeleri özelinde analizi. Journal of Social and Humanities Sciences Research, 7(60), 2756-2775.
KBB. (2024). 2025–2029 Stratejik Plan. Kocaeli Büyükşehir Belediyesi Yayınları. https://www.kocaeli.bel.tr/files/uploads/documents/1733317663_2025-2029-stratejik-plani_ek_kbb-2025-2029-stratejik-planipdfpdf.pdf.
Kloot, L., & Martin, J. (2000). Strategic performance management: a balanced approach to performance management ıssues ın local government. Management accounting research, 11(2), 231-251.
Leblebici, D. N., & Erkul, E. (2008). Planlı Kalkınma Deneyiminden Stratejik Planlamaya Geçiş: Türkiye Örneği. Hacettepe Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 26(1). 269-285.
Mintzberg, H. (1994). The fall and rise of strategic planning. Harvard business review, 72(1), 107-114.
Önen, M., & Kurnaz, S. (2017). Kamu yönetimi reformlarinda yeni perspektifler ve arayişlar. ASSAM Uluslararası Hakemli Dergi, 4(8), 51-69.
Ozan, M. S., & Yolcu, F. S. (2024). Sükût daima altın mıdır? stratejik sessizlik kavramını kamu kurumlarının belirsiz itibarı üzerinden değerlendirmek. Amme Idaresi Dergisi, 57(1), 47-64.
Özgür, H. (2004). Kamu örgütlerinde stratejik yönetim. Çağdaş Kamu Yönetimi II, 207-254.
Poister, T. H., & Streib, G. (2005). Elements of strategic planning and management in municipal government: status after two decades. Public administration review, 65(1), 45-56.
Resmî Gazete. (2003). 5018 sayılı Kamu Mali Yönetimi ve Kontrol Kanunu (25326 sayılı). https://www.mevzuat.gov.tr/mevzuat?MevzuatNo=5018&MevzuatTur=1&MevzuatTertip=5.
Ruhanen, L. (2004). Strategic planning for local tourism destinations: an analysis of tourism plans. Tourism and Hospitality Planning & Development, 1(3), 239-253.
T. C. Hazine ve Maliye Bakanlığı (2009). Kamu İdarelerince Hazırlanacak Performans Programları Hakkında Yönetmelik. https://www.lexpera.com.tr/mevzuat/yonetmelikler/kamu-idarelerince-hazirlanacak-performans-programlari-hakkinda-yonetmelik-1.
Tzu, S. (2008). The art of war (T. Cleary, Trans.). Shambhala Publications.
Yılmaz, K. (2003). Kamu kuruluşları ıçin stratejik planlama uygulaması. Sayıştay Dergisi, 50-51, 67-86.
Yolcu, F. S., & Ozan, M. S. (2024). Stratejik yönetim perspektifinden dijital hükümet: uygulama süreçlerine ilişkin nitel bir inceleme. İnsan ve Toplum Bilimleri Araştırmaları Dergisi, 13(5), 2294-2318.
İndir
Yayınlanmış
Nasıl Atıf Yapılır
Sayı
Bölüm
Lisans
Telif Hakkı (c) 2025 Premium e-Journal of Social Sciences (PEJOSS)
Bu çalışma Creative Commons Attribution 4.0 International License ile lisanslanmıştır.
